Afscheid nemen, ontspannen en schrikken

Voeren, vakantiegebied met veel mooie herinneringen

Afscheid nemen van plaatsen die belangrijk voor ons zijn

Een paar maanden terug hadden we een ontmoetingsdag met meerdere mensen die uitgezonden gaan worden. Naast mensen van de organisatie, waren er ook mensen van begeleidende organisaties. We kregen veel nuttige tips mee. Eén daarvan was: ‘Neem bewust afscheid van plaatsen en dingen die belangrijk voor je zijn’. Nu hadden we geluk dat we konden combineren. Van lieve mensen kregen we een bon om met de trein ergens naar toe te gaan, een hotel overnachting, een ontbijt en de treinreis terug. We mogen zelf de stad en het hotel kiezen. Het wordt Maastricht, met een wandeling naar ’s-Gravenvoeren in België. We plakken er een nachtje aan vast. Tijdens ons verblijf nemen we afscheid van de mooie Voerstreek, waar we vaak op vakantie gingen. Gelijk genieten we van de prachtige natuur en nog heel veel meer. Weer een stukje verder met afscheid nemen.
Dit afscheid nemen kreeg de afgelopen week een vervolg toen we ons huis uitgingen, omdat het verhuurd is aan een aardige familie. Ondertussen zitten wij wat kleiner behuisd, maar toch prima. En dan zit je gewoon even met een boek in een hoek niks te doen. Lekker ontspannen!

En dan: Vrijdagnacht komt er een mail, met de beslissing van de Namibische Immigratiedienst;
Visum aanvraag AFGEWEZEN!
Reden: motivatiebrief is niet overtuigend.
Dat komt hard binnen! Alles geregeld: Papieren, verzekeringen, werk, huis en financiën.
Ze willen ons niet.

Het bestuur gaat bezwaar aantekenen. Over 2 weken hopen we meer te weten.

Alles zal meewerken ten goede, maar nu is er een dichte mist, waar niet doorheen te kijken valt.
Na 2 dagen en veel denken, waarin we van veel kanten bemoedigd worden, gaan we weer wat relativeren. We wachten af welke wonderlijke wegen we mogen gaan. Eén ding is zeker, we hoeven ze niet alleen te gaan. Of we nu gaan of niet gaan.

Na de grote schrik breekt langzaam de zon weer door.