Fernkloof natuurreservaat wandeling

Vanmorgen maken we na opstaan, wandeling langs de kust, walvissen tellen, ontbijt en wat winkeltjes bezoeken, een autoritje naar de Fernkloof. Een ritje van 5 minuten en je zit midden in een natuurreservaat in de bergen. We hebben de rugzak vol met drinken en eten. Verder hebben we routekaartjes van het gebied. De zon staat aan de open hemel. Wel hebben we een vest en een regencape mee, want het weer kan zomaar omslaan. De routes zijn aangegeven in minuten wandelen. De tophoogte van de bergen rond de wandelingen geven voor een deel de zwaarte van een route aan. Het liefst nemen we de oranje route, tot ruim 800 meter. Maar dan moeten we een heel stuk 2 keer over hetzelfde pad, zonder uitwijk of inkort mogelijkheden. Wij kiezen voor de rode route, die langzaam omhoog gaat langs de berghellingen, met mogelijkheid van verlengen met de groene route, die ook nog weer ingekort kan worden. Op deze manier kunnen we afhankelijk van weer en vermoeidheid spelen met de route.
We krijgen eerst een mooi stuk waar we uitzicht op Hermanus hebben. Onder weg komen we een schildpad van ruim 40cm lang (met ingetrokken kop) tegen. We moeten over hem heen stappen. Als we na een haarspeldbocht 10 meter hoger weer langs hem komen is het hoofd nog ingetrokken. Via een omhooglopend pad van een kilometer, komen we op een andere berg, waarlangs we bij een bos komen. We horen water beneden klateren. We komen bij de waterval. Indrukwekkend mooi. Op een plekje met een doorkijkje naar Hermanus staat een bankje met een kap erover. Daar eten en drinken we. Ondertussen zijn we op de groene route. Het is mooi weer en we gaan verder. We lopen rondom een berg langzaam omhoog, maken een uitstapje naar de top, waar we mooi over de zee en de oude waterleidingdammen van Hermanus kunnen kijken. Over de hoogste toppen komen wolken aandrijven, die voor de zon kruipen. Het word frisser, maar het kan nog zonder vest. Natuurlijk kunnen we nog veel verder gaan, maar wij dalen via de groene route af naar het infopunt, waar de auto staat. Binnen in het infocentrum is niemand, maar de sleutel zit in de deur. Via een briefje word ons vriendelijk gevraagd of we de deur weer op slot willen draaien, maar de sleutel er in willen laten. Dit is om te voorkomen dat Bavianen naar binnen gaan en de zaak vernielen. Binnen is namelijk een mooie tentoonstelling van planten die voorkomen in het natuurgebied. Wij gaan terug naar Hermanus, nagenietend van een prachtige wandeling.
Terug in Hermanus zien we veel walvissen op zee. Ze spelen met elkaar, laten soms de staart even boven water zwiepen, spuiten de adem uit en gaan gewoon hun gang. 

Fernkloof impressie

We maken kennis met Erik, de Whale Crier. Als hij walvissen zien blaast hij op zijn hoorn van zee bamboe, om mensen naar de uitkijkpunten te lokken.
Vanavond hebben wel weer een lekkere pizza verdient.