Luxemburg betekent: Een week lang met ongeveer 120 leerlingen
van het VMBO van maandagmorgen tot vrijdagavond op kamp in Wiltz. Een paar uur
per nacht slapen en voor de rest in touw met de leerlingen. Mensen aan wie ik
het onderweg uitleg, trekken een gezicht of het voor ons een gruwelijke
kwelling is. Alsof met VMBO’ers optrekken een vreselijke last is. Niets is
minder waar. We hebben voor deze week geen betaalde uren staan. We slapen niet
lekker thuis in ons eigen bed. We kunnen niet gemakkelijk even TV kijken.
Telefoon bereik is er nauwelijks, hoewel het beter word t.o.v. een paar jaar
terug toen er helemaal geen bereik was. We slapen ergens onder een trap of
ergens anders waar het niet rustig is, voor zover we slapen. De afgelopen week
hebben we ook nog eens drie regenbuien gehad. Eentje van maandagmiddag tot
dinsdagavond vroeg, eentje van dinsdagnacht tot woensdagavond en eentje van
donderdagmiddag tot vrijdagmorgen. Er waren diverse leerlingen met zere knieën,
verstuikte enkels, oververmoeidheid, liefdesverdriet en verborgen trauma’s.
Docenten konden pas eten als de leerlingen opgeschept waren en dan nog heel
snel om de afwas en de verdere dag nog te kunnen plannen. Vaak moest er snel
ingegrepen worden als een tent dreigde te overstromen of in te storten.
Alternatieve activiteiten moesten worden bedacht en gepland. Bus routes opeens
aangepast of opnieuw bedacht, omdat de geplande activiteiten niet konden
vanwege de regen en de hoge waterstand in de rivieren. Het kanoën werd eerst
uitgesteld en later afgelast, Vianden met kabelbaan was geen optie vanwege de
regen. enz.
Je moet wel gek zijn om dit allemaal leuk te vinden. Dan
maar gek, maar ik had het niet willen missen. Samen met 2 chauffeurs en 13
collega’s hebben we het zo kunnen inrichten dat we een topweek beleefden voor
ons en de leerlingen.
Volgend jaar 29 juni hoop ik weer naar Luxemburg te gaan.
Uitzicht over Echternach |
Klaar voor de maaltijd |
Reacties
Een reactie posten