Gisteravond
hebben we bij ‘Garies Toeristestal’ al even geïnformeerd waar de blommetjies
zijn te vinden op dit moment. Daar kun je namelijk Blominligting krijgen. Ze
hebben daar een placemat van papier met, natuurlijk reclame voor overnachtingen
in de omgeving, en een kaart van het blommetjies gebied. Ter plekke vertelt de
mevrouw waar je op dat moment de mooiste blommetjies kunt vinden. Ze tekent het
gelijk even op de kaart. De Studerspas hebben we gisteren gereden en de
blommetjies gezien. Verder zijn ze nu mooi langs de grote weg van Springbok
naar Steinkopf. De weg van Springbok naar Concordia moeten we zeker gaan
kijken. En natuurlijk op Skilpad in het natuurreservaat zijn ze prachtig.
De bloei van de blommetjies hangt af van het klimaat, de regenval en het moment in het seizoen. De mooiste tijd is in augustus / september.
We maken de keuze om direct naar Skilpad te rijden. Of we de weg weten naar Skilpad. Ja, we zijn er vorig jaar ook geweest. We gaan dus zonder navigatie op pad. Bijna niet leuk, maar gelukkig is de weg nog zo onbekend dat het spannend blijft welke bocht, daling of stijging er nu weer komt. In Kamieskroon, 46km verder, gaan we bij Kuiervreugde van Peet en Elsa Kruger, koffie drinken, lekker bakkie!
We gaan naar Skilpad! Skilpad ligt in ‘Namakwa national park’. Vanaf Kamieskroon is Skilpad te bereiken via 21km gravelpad, dat met veel wasbordprofiel tussen en over de bergen slingert. Een onmogelijke weg, die je vertwijfeld laat afvragen: “Zit ik wel goed of moet ik terug gaan?” Maar 21 km in de tweede versnelling duurt best lang en wasbordprofiel rijden verveelt snel.
Maar we komen er. Al op 6km van de receptie van het park kunnen we de bloemenvelden zien. Natuurlijk is er langs de weg ook genoeg aan bloemenpracht te zien.
Vorig jaar zijn we ook op Skilpad geweest, maar toen hadden we niet de tijd om rustig te kijken. Nu nemen we alle tijd. We lopen twee mooie routes door de bloemenzee en rijden met de auto een derde. We maken ontelbare foto’s en genieten volop. Ondertussen doet de zon haar werk en warmt ons lekker. Voor de blommetjies is dit noodzakelijk. Ze gaan open rond 10 uur en om 3 uur sluiten ze weer. Ondertussen draaien ze met de zon mee.
We drinken Sinaasappelsap bij een padstal. Twee blikjes en glazen, bediening op zonneterras, 10% fooi meegerekend, voor R22,- = €1,52 !!!!! Kom daar in Nederland maar eens om.
Het word tijd om naar ons slaapadres te gaan. De kortste weg is over een privé pad, dat kan de route wel 25km inkorten, maar dat gaat niet.
Dan is er een mogelijkheid dwars door het park, maar de parkwachter raad dat af vanwege de hoge drempels. Er zit niks anders op, dan de lange route van 56km te volgen. Hiervan is 6km asfaltweg. We passeren de Grootvleipas en de Kilianspas, waarbij de weg zo smal is dat passeren niet mogelijk is. Hier en daar zijn wel passeerhavens. Het is een prachtige rit. We komen aan op Betel terwijl het nog mooi licht is. Trudy van Niekerk maakt koffie voor ons en kletst over haar kinderen. Haar man komt later terug. Hij is met Jacob, een werknemer, de schapen wezen voeren. Ook hij heet ons welkom. Het is hier heerlijk rustig en we mogen hier twee nachten slapen.
De bloei van de blommetjies hangt af van het klimaat, de regenval en het moment in het seizoen. De mooiste tijd is in augustus / september.
We maken de keuze om direct naar Skilpad te rijden. Of we de weg weten naar Skilpad. Ja, we zijn er vorig jaar ook geweest. We gaan dus zonder navigatie op pad. Bijna niet leuk, maar gelukkig is de weg nog zo onbekend dat het spannend blijft welke bocht, daling of stijging er nu weer komt. In Kamieskroon, 46km verder, gaan we bij Kuiervreugde van Peet en Elsa Kruger, koffie drinken, lekker bakkie!
We gaan naar Skilpad! Skilpad ligt in ‘Namakwa national park’. Vanaf Kamieskroon is Skilpad te bereiken via 21km gravelpad, dat met veel wasbordprofiel tussen en over de bergen slingert. Een onmogelijke weg, die je vertwijfeld laat afvragen: “Zit ik wel goed of moet ik terug gaan?” Maar 21 km in de tweede versnelling duurt best lang en wasbordprofiel rijden verveelt snel.
Maar we komen er. Al op 6km van de receptie van het park kunnen we de bloemenvelden zien. Natuurlijk is er langs de weg ook genoeg aan bloemenpracht te zien.
Vorig jaar zijn we ook op Skilpad geweest, maar toen hadden we niet de tijd om rustig te kijken. Nu nemen we alle tijd. We lopen twee mooie routes door de bloemenzee en rijden met de auto een derde. We maken ontelbare foto’s en genieten volop. Ondertussen doet de zon haar werk en warmt ons lekker. Voor de blommetjies is dit noodzakelijk. Ze gaan open rond 10 uur en om 3 uur sluiten ze weer. Ondertussen draaien ze met de zon mee.
We drinken Sinaasappelsap bij een padstal. Twee blikjes en glazen, bediening op zonneterras, 10% fooi meegerekend, voor R22,- = €1,52 !!!!! Kom daar in Nederland maar eens om.
Het word tijd om naar ons slaapadres te gaan. De kortste weg is over een privé pad, dat kan de route wel 25km inkorten, maar dat gaat niet.
Dan is er een mogelijkheid dwars door het park, maar de parkwachter raad dat af vanwege de hoge drempels. Er zit niks anders op, dan de lange route van 56km te volgen. Hiervan is 6km asfaltweg. We passeren de Grootvleipas en de Kilianspas, waarbij de weg zo smal is dat passeren niet mogelijk is. Hier en daar zijn wel passeerhavens. Het is een prachtige rit. We komen aan op Betel terwijl het nog mooi licht is. Trudy van Niekerk maakt koffie voor ons en kletst over haar kinderen. Haar man komt later terug. Hij is met Jacob, een werknemer, de schapen wezen voeren. Ook hij heet ons welkom. Het is hier heerlijk rustig en we mogen hier twee nachten slapen.
 |
| Blommetjies |
Reacties
Een reactie posten