Vandaag
hebben we voor het laatst de auto ter beschikking. We gaan naar Silvermine, een
plaats waar men verwachtte zilver aan te treffen, maar waar niks is gevonden.
Het is een beschermd natuurgebied met rondom hoge bergpieken, veel fynbos en
prachtige uitzichten. Er zijn mooie paden en wegen om te wandelen. Alleen het
wateroppervlak achter de Silverminedam is relatief vlak. Op een kaart staan
mooie lijnen en pieken, maar de werkelijkheid is vandaag rotsen, fynbos en veel
hoogte verschil, verder wind, koude wolken en soms even een prachtig uitzicht.
Op de parkeerplaats staan wel 15 auto’s, maar we kunnen er gemakkelijk bij. We lopen de ‘Noorhoekpiek-route’. We zijn hier al op 400 meter hoogte en we gaan naar 754 meter. Het pad loopt door het fynbos, met steeds wisselende uitzichten. Soms zijn er haarspeldbochten om de hoogte te overwinnen. We komen één groep van 15 mensen tegen en verder zien we 3 mensen ergens op een pad. We lopen tegen de harde wind in, die van zee komt. Er komen ook wolken van zee, die over de berg jagen, een mooi gezicht. Zal het droog blijven? We voelen drie druppen en verder gaat dat goed. Wij komen hoger en dan lopen we in de wind op en dan er weer vooruit. Het pad word smaller. Bij een uitzichtpunt moeten we elkaar vasthouden om niet om te waaien. Het uitzicht van de bijna loodrecht aflopende rots is prachtig. Als er geen wolk voor zit, zien we Houtbaai liggen. Ook zien we de Chapmanspeakdrive beneden lopen.
We willen toch naar de top en gaan verder omhoog. Het pad loopt steeds verder naar de afgrond. Er komen wolken en wind…. Dit is te gevaarlijk. Toppoging mislukt. Aan de vlakke kant lopen we verder. Dan loopt er in de luwte van de berg nog een pad naar de top. Dat nemen we en dan lukt het wel. Als we boven zijn is er juiste weer een dichte wolk en harde wind. We zijn letterlijk in de wolken. We maken de top weer een steen hoger en houden elkaar goed vast. Een selfie met Houtbaai op de achtergrond zit er niet in. Maar we hebben het gered.
Afdalen langs de zuidkant gaat prima. We komen langs diverse prachtige punten en komen weer terug bij de auto over de Silverminedam, waar de golven tegen opslaan.
Een prachtige tocht.
Het is nog vroeg, dus genieten we nog even van een ander uitzichtpunt, waar het
selfie wel lukt.
Over de ‘Oukaapseweg’ gaan we naar de Chapmanspeakdrive, een fenomenaal mooie tolweg tussen de zee en de hoge bergen. We kijken omhoog naar waar we vanmorgen stonden. Indrukwekkend hoog en groot.
Dat brengt ons bij de avond: Concert met Stef Bos. Naast veel mooie verhalen en liedjes in Neder-Afrikaans, het volgende:
Stef noemt God (als je gelooft in God) als de berg, Hij is er al eeuwen, Hij zit vaak in de wolken, onzichtbaar, zodat je hem niet ziet, maar je weet, dat hij er is onvoorstelbaar groot en indrukwekkend.
Op de parkeerplaats staan wel 15 auto’s, maar we kunnen er gemakkelijk bij. We lopen de ‘Noorhoekpiek-route’. We zijn hier al op 400 meter hoogte en we gaan naar 754 meter. Het pad loopt door het fynbos, met steeds wisselende uitzichten. Soms zijn er haarspeldbochten om de hoogte te overwinnen. We komen één groep van 15 mensen tegen en verder zien we 3 mensen ergens op een pad. We lopen tegen de harde wind in, die van zee komt. Er komen ook wolken van zee, die over de berg jagen, een mooi gezicht. Zal het droog blijven? We voelen drie druppen en verder gaat dat goed. Wij komen hoger en dan lopen we in de wind op en dan er weer vooruit. Het pad word smaller. Bij een uitzichtpunt moeten we elkaar vasthouden om niet om te waaien. Het uitzicht van de bijna loodrecht aflopende rots is prachtig. Als er geen wolk voor zit, zien we Houtbaai liggen. Ook zien we de Chapmanspeakdrive beneden lopen.
We willen toch naar de top en gaan verder omhoog. Het pad loopt steeds verder naar de afgrond. Er komen wolken en wind…. Dit is te gevaarlijk. Toppoging mislukt. Aan de vlakke kant lopen we verder. Dan loopt er in de luwte van de berg nog een pad naar de top. Dat nemen we en dan lukt het wel. Als we boven zijn is er juiste weer een dichte wolk en harde wind. We zijn letterlijk in de wolken. We maken de top weer een steen hoger en houden elkaar goed vast. Een selfie met Houtbaai op de achtergrond zit er niet in. Maar we hebben het gered.
Afdalen langs de zuidkant gaat prima. We komen langs diverse prachtige punten en komen weer terug bij de auto over de Silverminedam, waar de golven tegen opslaan.
Een prachtige tocht.
 |
| Silvermine en Stef Bos |
Over de ‘Oukaapseweg’ gaan we naar de Chapmanspeakdrive, een fenomenaal mooie tolweg tussen de zee en de hoge bergen. We kijken omhoog naar waar we vanmorgen stonden. Indrukwekkend hoog en groot.
Dat brengt ons bij de avond: Concert met Stef Bos. Naast veel mooie verhalen en liedjes in Neder-Afrikaans, het volgende:
Stef noemt God (als je gelooft in God) als de berg, Hij is er al eeuwen, Hij zit vaak in de wolken, onzichtbaar, zodat je hem niet ziet, maar je weet, dat hij er is onvoorstelbaar groot en indrukwekkend.
 |
| Chapmanspeakdrive |
Reacties
Een reactie posten