We
willen graag nieuwe dingen zien. Dit houd ook in dat we niet graag een tweede
keer dezelfde weg rijden. Vorig jaar zijn we van Calvinia naar Garies (spreek
uit met de G van Gun (geweer)) gereden. Op deze dag doen we dat ook. Om nu
zonder al teveel om te rijden en toch iets nieuws te zien, pakken we toch hier
en daar dezelfde weg als vorig jaar. Op weg naar Loeriesfontein, komen we een
schaapskudde van ongeveer 250 dieren tegen. Ze lopen op de weg en gaan voor ons
uit. Er zijn twee mannen met een bakkie bij. De oudste rijd in het bakkie en de
jongste drijft de schapen. As er wat schapen in de berm achterblijven, gooit
hij een lege colafles met grote precisie naar het achterste schaap en ze gaan
weer voort. Een gedachte aan David komt bij me op. Wij vragen of ze helemaal
naar Loeriesfontein gaan (40Km). “Nee
meneer, dat is te ver. Even verderop gaan ze het veld weer in.” zegt de jongen.
Of we er tussen door kunnen rijden. “Natuurlijk meneer, goede reis meneer”. We
wensen hem een fijne dag en gaan rustig tussen de schapen door. Joke maakt
ondertussen foto’s. Het zwarte schaap loopt er ook tussen, maar doet gewoon mee
met de anderen.
Het bakkie gaat achter ons aan ook tussen de schapen door. Als de passage klaar is, stopt het bakkie, om de schapen het nieuwe veld in te sturen. Het gaat allemaal mooi rustig en overwogen.
Ondertussen krijgen we regen, die van tijd tot tijd terug komt. Dit is geweldig voor het land en de boeren. Nu kunnen de dieren weer drinken.
Voor ons is het iets anders. Kunnen we de paden rijden die we in gedachten hebben? Of is het een blubberzooi? We kunnen nog een lang stuk voort, zonder een besluit te hoeven nemen. Calvinia tot Loeriesfontein is 90 km. Dan 10km asfalt wat we eerder hebben gereden. Dan 87km wat we eerder hebben gereden, naar Kliprand. Daar zijn wat plekken waar we zeggen: Hier kwamen we vorig jaar de Zweedse op de fiets tegen, hier hebben we vorig jaar de korte broek en sandalen aangetrokken en hier was de routeplanner vorig jaar ook in de war.We komen op deze 187km 5 auto’s en een motor tegen.
Het bakkie gaat achter ons aan ook tussen de schapen door. Als de passage klaar is, stopt het bakkie, om de schapen het nieuwe veld in te sturen. Het gaat allemaal mooi rustig en overwogen.
Ondertussen krijgen we regen, die van tijd tot tijd terug komt. Dit is geweldig voor het land en de boeren. Nu kunnen de dieren weer drinken.
Voor ons is het iets anders. Kunnen we de paden rijden die we in gedachten hebben? Of is het een blubberzooi? We kunnen nog een lang stuk voort, zonder een besluit te hoeven nemen. Calvinia tot Loeriesfontein is 90 km. Dan 10km asfalt wat we eerder hebben gereden. Dan 87km wat we eerder hebben gereden, naar Kliprand. Daar zijn wat plekken waar we zeggen: Hier kwamen we vorig jaar de Zweedse op de fiets tegen, hier hebben we vorig jaar de korte broek en sandalen aangetrokken en hier was de routeplanner vorig jaar ook in de war.We komen op deze 187km 5 auto’s en een motor tegen.
Net voor Kliprand kunnen we een bekende weg volgen naar Bitterfontein. Wij
kiezen voor het stippellijntje op de kaart, wat een weg aangeeft. Daarvoor gaan
we eerst 41km over een redelijk goede gravelweg, naar Platbakkies, hoewel er
veel wasbord voorkomt. Wij rijden 70km/u. We worden ingehaald door een jeepje
met aanhanger, die zeker 100km/u rijd.
Bij Platbakkies komt het onzekere gedeelte van de reis. Platbakkies is niet meer dan één nette farm met twee huizen. Overigens is een platbakkie een platte rots waar water in blijft staan. We slaan linksaf, voor een stuk van ongeveer 80 km over een smallere gravelweg. Zal hij goed zijn? Niet te modderig of half afgesloten? De weg valt alleszins mee en we schieten mooi op. We rijden door Witwater en vervolgens komen we op de Studerpas. De weg slingert zich alsmaar naar beneden rond diverse toppen. Er is een stuk bijna vlak, dus denken we dat we beneden zijn. Dan zien we voor ons een enorm diep gat. We zijn nog niet op de helft zoals blijkt. Prachtig zijn de vergezichten.
Beneden in het dal krijgen we weer vloedplaatsen. Gelukkig loopt er niet veel water over.
Wat we ook krijgen, zijn de bloemetjes. Paars, geel en oranje. Prachtig. Morgen gaan we er vast meer van zien. We zijn in Garies.
Bij Platbakkies komt het onzekere gedeelte van de reis. Platbakkies is niet meer dan één nette farm met twee huizen. Overigens is een platbakkie een platte rots waar water in blijft staan. We slaan linksaf, voor een stuk van ongeveer 80 km over een smallere gravelweg. Zal hij goed zijn? Niet te modderig of half afgesloten? De weg valt alleszins mee en we schieten mooi op. We rijden door Witwater en vervolgens komen we op de Studerpas. De weg slingert zich alsmaar naar beneden rond diverse toppen. Er is een stuk bijna vlak, dus denken we dat we beneden zijn. Dan zien we voor ons een enorm diep gat. We zijn nog niet op de helft zoals blijkt. Prachtig zijn de vergezichten.
Beneden in het dal krijgen we weer vloedplaatsen. Gelukkig loopt er niet veel water over.
Wat we ook krijgen, zijn de bloemetjes. Paars, geel en oranje. Prachtig. Morgen gaan we er vast meer van zien. We zijn in Garies.
 |
| Grondpad en regen |
Reacties
Een reactie posten