We
gaan naar de westkust. Bij het zoeken kijken we ongeveer waar we naar toe
willen en zoeken een slaapplek. Zo zijn we in Doringbaai terecht gekomen.
Het principe is: “waar je ook naar toe gaat, er is altijd iets te beleven, soms op de weg er naar toe, soms in de plaats zelf of op de terugrit. Doringbaai zal wel niet op de Japanse afstreeplijstjes voorkomen. Wel op die van ons. De weg er heen is buitengewoon. Zoals gewoonlijk hebben we niet naar de beste weg gevraagd. Wel kregen we een advies van een weg. Maar omdat het geregend heeft is de kwaliteit van de weg 26 km lang goed voor hooguit een tweede versnelling. Wat kun je dan veel zien. Het slechte stuk had nog langer kunnen zijn, maar we hebben gekozen voor de kortste weg. Daar is een stukje erg slecht. De bestuurder van een bakkie die ons daar inhaalt stopt. Hij vraagt waar we naar toe gaan. Heerenlogement is het antwoord. Hij zegt: Dit is wel een erg slechte weg, maar dit was denk ik wel het aller ergste stukje. Hij wenst ons verder een goede reis.
We zien enorme velden met rooibos. Geteelt voor thee en vele andere producten.
Bij Heerenlogement (Herberg van de Here) stoppen we, om het logement te bekijken: Een overhangende rots met handtekeningen uit begin 1800. Wel een historische plek, waar de eerste blanke ontdekkingsreizigers overnachtten. Je hebt er een fantasties uitzicht over het omringende land, met heuvelachtig fynbos en hier en daar een rotsige berg. Heerenlogement telt ongeveer 4 huizen en 3 grashutjes.
Wij vervolgen onze weg en na uren over zandwegen komen we aan in Doringbaai.
Doringbaai was een vissersplaatsje, maar ze hebben geen visquotum meer.
Er is wel een haven, twee kerken en een school. Rotsen in overvloed, maar ook een mooi zandstrand met rollende golven.
Er duikt iets op uit de golven, wat geen rots is, dus zal het wel een walvisachtige zijn geweest, waarvan er hier 5 soorten voorkomen. We maken een mooie wandeling langs rotsen en over het zandstrand.
We kunnen vanuit onze kamer de zee overzien, de zon zien ondergaan en de vuurtoren zien branden.
We eten ‘fish en chips’ in een zeerestaurant. Erg lekker.
Terug op de kamer, gaan we de nummerplaat en de koplampen van de auto wassen, want die zijn helemaal bedekt met een laag modder. Gelukkig had de regen van deze avond het al lekker geweekt.
We gaan slapen met het geluid van de branding op de achtergrond.
Het principe is: “waar je ook naar toe gaat, er is altijd iets te beleven, soms op de weg er naar toe, soms in de plaats zelf of op de terugrit. Doringbaai zal wel niet op de Japanse afstreeplijstjes voorkomen. Wel op die van ons. De weg er heen is buitengewoon. Zoals gewoonlijk hebben we niet naar de beste weg gevraagd. Wel kregen we een advies van een weg. Maar omdat het geregend heeft is de kwaliteit van de weg 26 km lang goed voor hooguit een tweede versnelling. Wat kun je dan veel zien. Het slechte stuk had nog langer kunnen zijn, maar we hebben gekozen voor de kortste weg. Daar is een stukje erg slecht. De bestuurder van een bakkie die ons daar inhaalt stopt. Hij vraagt waar we naar toe gaan. Heerenlogement is het antwoord. Hij zegt: Dit is wel een erg slechte weg, maar dit was denk ik wel het aller ergste stukje. Hij wenst ons verder een goede reis.
We zien enorme velden met rooibos. Geteelt voor thee en vele andere producten.
Bij Heerenlogement (Herberg van de Here) stoppen we, om het logement te bekijken: Een overhangende rots met handtekeningen uit begin 1800. Wel een historische plek, waar de eerste blanke ontdekkingsreizigers overnachtten. Je hebt er een fantasties uitzicht over het omringende land, met heuvelachtig fynbos en hier en daar een rotsige berg. Heerenlogement telt ongeveer 4 huizen en 3 grashutjes.
Wij vervolgen onze weg en na uren over zandwegen komen we aan in Doringbaai.
Doringbaai was een vissersplaatsje, maar ze hebben geen visquotum meer.
Er is wel een haven, twee kerken en een school. Rotsen in overvloed, maar ook een mooi zandstrand met rollende golven.
Er duikt iets op uit de golven, wat geen rots is, dus zal het wel een walvisachtige zijn geweest, waarvan er hier 5 soorten voorkomen. We maken een mooie wandeling langs rotsen en over het zandstrand.
We kunnen vanuit onze kamer de zee overzien, de zon zien ondergaan en de vuurtoren zien branden.
We eten ‘fish en chips’ in een zeerestaurant. Erg lekker.
Terug op de kamer, gaan we de nummerplaat en de koplampen van de auto wassen, want die zijn helemaal bedekt met een laag modder. Gelukkig had de regen van deze avond het al lekker geweekt.
We gaan slapen met het geluid van de branding op de achtergrond.
Reacties
Een reactie posten