Eigenlijk
is het te gek dat ik een verhaal schrijf over een TWIX. In Namibië zou ik hem
weggeven of delen. Daarom is het jammer dat ik hem op de terugweg kreeg.
Normaal zou ik er in het vliegtuig €3,- voor moeten neertellen.
We zijn in de avond, op de terugvlucht vanaf het vliegveld in Windhoek, Namibië, naar Frankfurt, Duitsland. Ik zeg tegen Joke dat de stoel wat doorgezakt aanvoelt, maar waar hebben we het over. Er zijn talloze Namibiërs die blij zouden zijn met een doorgezakte stoel. We maken het ons gemakkelijk. Opstijgen en daarna een maaltijd, die best smaakt. Frisdrank erbij en de tafel word voor je afgeruimd en over de afwas geen zorgen. Wat een service!
Daarna een filmpje kijken en dan is het tijd voor de nacht. Veel mensen hebben de ogen al dicht en het licht in het toestel is gedoofd, als het gebeurt.
Opeens: KRAK, en ik zak een stuk naar beneden. Eerst ben ik verbluft, daarna realiseer ik me wat er is gebeurt en dan: ‘Waar heb ik het over, ik zit en vlieg mee.’ Maar: terug in Nederland moet ik wel gelijk weer werken en dat wil ik graag goed doen, dus sta ik op, loop tussen al de slapende mensen door en praat met de steward, die meteen in actie komt. De zitting gaat van de stoel, een beugel word vastgezet en klaar is Kees. Had ik zelf kunnen doen.
Ik bedank de steward en ga lekker achteroverzitten, om te gaan slapen. Maar de steward komt terug met de TWIX, voor de schrik, zoals hij zegt. Bedankt man!
Even later slaap ik en word wakker van het woord: SLAAPKOP. Heerlijk geslapen.
Het is bijna 4 uur in de morgen en het ontbijt komt er aan. Wat een weelde, voor de 2e keer op deze vlucht een maaltijd.
Hoeveel Namibiërs zouden niet graag wakker worden voor één maaltijd op een dag?
De TWIX ligt thuis op mijn nachtkastje, als herinnering aan de overvloed.
We zijn in de avond, op de terugvlucht vanaf het vliegveld in Windhoek, Namibië, naar Frankfurt, Duitsland. Ik zeg tegen Joke dat de stoel wat doorgezakt aanvoelt, maar waar hebben we het over. Er zijn talloze Namibiërs die blij zouden zijn met een doorgezakte stoel. We maken het ons gemakkelijk. Opstijgen en daarna een maaltijd, die best smaakt. Frisdrank erbij en de tafel word voor je afgeruimd en over de afwas geen zorgen. Wat een service!
Daarna een filmpje kijken en dan is het tijd voor de nacht. Veel mensen hebben de ogen al dicht en het licht in het toestel is gedoofd, als het gebeurt.
Opeens: KRAK, en ik zak een stuk naar beneden. Eerst ben ik verbluft, daarna realiseer ik me wat er is gebeurt en dan: ‘Waar heb ik het over, ik zit en vlieg mee.’ Maar: terug in Nederland moet ik wel gelijk weer werken en dat wil ik graag goed doen, dus sta ik op, loop tussen al de slapende mensen door en praat met de steward, die meteen in actie komt. De zitting gaat van de stoel, een beugel word vastgezet en klaar is Kees. Had ik zelf kunnen doen.
Ik bedank de steward en ga lekker achteroverzitten, om te gaan slapen. Maar de steward komt terug met de TWIX, voor de schrik, zoals hij zegt. Bedankt man!
Even later slaap ik en word wakker van het woord: SLAAPKOP. Heerlijk geslapen.
Het is bijna 4 uur in de morgen en het ontbijt komt er aan. Wat een weelde, voor de 2e keer op deze vlucht een maaltijd.
Hoeveel Namibiërs zouden niet graag wakker worden voor één maaltijd op een dag?
De TWIX ligt thuis op mijn nachtkastje, als herinnering aan de overvloed.
 |
| Boarden in Windhoek |
 |
| Bijna aan boord |
 |
| Overvloed voor de schrik |
 |
| Film afgekeken, tijd om te gaan slapen |
Reacties
Een reactie posten