Visum / werkvergunning

Eind februari is onze aanvraag voor het werkvisum naar Namibië gegaan. Half maart is het hele pakket ingeleverd bij Home-Affairs in Windhoek. Er moest nog een aanvulling komen, in de vorm van een sollicitatiegesprek. Dat hebben we per telefoon gedaan. Daarna moest er nog een extra formulier ingevuld worden. Ook geregeld. Klaar! denk je dan. Alles is in behandeling.
Ja zeker, maar er is nog iets gevonden wat in de ogen van Home-Affairs niet klopt. Er zijn ergens doorhalingen en dat kan toch niet! Deze week zal alles opnieuw worden ingediend.
Dan is het de vraag hoe men er naar gaat kijken. Zeggen ze: Wij gaan verder op het punt waar we waren, of: Dit is een nieuwe aanvraag, dus alles moet van voren af aan.
Als ze kiezen voor het laatste, dan kan het nog wel eens heel lang duren dat we een werkvergunning hebben. En of we dan eind augustus kunnen vertrekken?

Wat zit hier nu eigenlijk achter? Namibië is een postkoloniaal land. Tevens was er tot 1990, onder het bestuur van Zuid-Afrika, de apartheid. Ook is er een torenhoge werkloosheid in Namibië. Dit en de toenemende aanwezigheid door China, laat de Namibische regering met argwaan kijken naar visum aanvragen.

Ja maar: Het RKC wil de werkgelegenheid toch bevorderen en het RKC brengt toch werkgelegenheid?
Inderdaad, maar toon dat in het voren maar eens aan en maak dat duidelijk. En de regels zijn nu eenmaal zo in Afrika, dat er zomaar van alles kan veranderen.
Hier is er maar Eén die dit kan bespoedigen. Laten we daarom vragen om Zijn inmenging is deze zaak. Als God wil dat we opeen bepaald moment gaan, dan gebeurt dat.

Wachten op toegang in Namibië