Meerdere keren in ons leven waren we in Afrika onder
verschillende omstandigheden. In 2006/2007 in Kisumu, Kenia, om te werken bij
Christ’s Hope. In 2010 waren we in Kaapstad, Zuid Afrika en Namibië, voor de
trouwerij van Hartmut en Anneke. In 2013 waren we opnieuw in Kaapstad, Zuid
Afrika, voor een bezoek aan Anneke en Hartmut en een roadtrip door de Westkaap.
Omdat Sophie was geboren, gingen we in 2014 opnieuw naar Kaapstad, om haar te
bewonderen, waarbij we opnieuw een roadtrip maakten. Joke ging in november /
december 2015 nog een keer naar Kaapstad, toen Doris was geboren. In de
voorjaarsvakantie van 2017 gingen we een week naar Rehoboth, Namibië, om te
werken bij René Kids Centre. Tijdens dit bezoek aan Afrika, had ik de neiging
te spreken van: Hier in Kenia is het wel heel anders. Hoe kwam ik bij die
gedachte aan Kenia? Tijdens onze reizen hebben we toch echt niet de grote
toerist uitgehangen. Natuurlijk hebben we toeristische plaatsen bezocht, maar
ook veel van natuur en cultuur gezien.
Wat maakt dan het verschil? In Kenia waren we echt in de sloppenwijk aan het werk. Dat werk heeft ons toen geraakt. De reizen die daarna kwamen, waren we wel in Afrika, midden tussen de gemixte bevolking, maar we leefden bij de blanken en niet bij de donkere mensen. We zagen ze wel, spraken ze wel, maar dan voor informatie of diensten.
In Namibië gaan we echt midden tussen de donkere bevolking leven, aan de kant van de hulpverlener.
Dat maakt dat het ons opnieuw raakt en we daar graag aan de slag willen.
Maar wordt je als blanke gezien in een verder donker land? Hoe kijkt de Afrikaan naar je?
Wat maakt dan het verschil? In Kenia waren we echt in de sloppenwijk aan het werk. Dat werk heeft ons toen geraakt. De reizen die daarna kwamen, waren we wel in Afrika, midden tussen de gemixte bevolking, maar we leefden bij de blanken en niet bij de donkere mensen. We zagen ze wel, spraken ze wel, maar dan voor informatie of diensten.
In Namibië gaan we echt midden tussen de donkere bevolking leven, aan de kant van de hulpverlener.
Dat maakt dat het ons opnieuw raakt en we daar graag aan de slag willen.
Maar wordt je als blanke gezien in een verder donker land? Hoe kijkt de Afrikaan naar je?
·
Als de gulle gever van geld, waar je de hand
voor ophoud?
·
Als vertegenwoordiger van het voormalige
apartheidssysteem?
·
Als spreker van de taal van de voormalige
kolonisator?
·
Als mens die komt om het samen beter te krijgen?
Met het voorgaande in je achterhoofd, moet je wel over veel dingen nadenken, voordat je aan de slag gaat en slagvaardig kunt optreden.
Maar hoe goed je ook nagedacht hebt en hoe weloverwogen doe je dingen, je blijft een blanke, die vast rijk is en waar je gemakkelijk de hand even bij kunt ophouden. Wie weet krijg je wat.
En dan heb ik het nog niet eens over cultuurverschillen
gehad ……
Kijk hoe groot het gebouw van de blanken is! Die zijn echt rijk! |
De rijke blanke kan toch wel de dubbele prijs betalen voor een schildpad? |
Dat ik zeker lastig. Maar ook lastig... die blanke die het altijd beter weet. Het issue flinterdun. Zelf meerdere malen mogen ervaren. Balans vinden. Eerlijk, open en duidelijkheid. Voor iedereen het fijnste.
BeantwoordenVerwijderen