En als het nu echt niet doorgaat?

Als het nu niet lukt? Wat moeten we dan? Geen huis, geen vast werk, geen spullen beschikbaar, een hoop toegezegd en reeds ontvangen financiën. Wat moeten we dan met ieder afzonderlijk probleem?
Hoe lossen we dit op? Geven we de mensen hun geld terug of investeren we dat via iemand anders, of van allebei wat?
Zoeken we een ander project in een ander land?
Dit hoort allemaal bij plan C. Hier en daar hebben we er al over nagedacht, maar uitgewerkt is het nog lang niet. Of hebben we als het echt niet doorgaat nog tijd genoeg? 
Welke winst is er dan te halen uit deze tijd?
In elk geval hebben we een enerverend jaar gehad. We hebben mogen meewerken aan saamhorigheid en samenbinding in Hattem. We hebben enthousiasme en meeleven ervaren. We hebben nader kennis gemaakt met Namibië, de mensen in Rehoboth en hun nood. We hebben genoten van de prachtige reis in februari. We hebben nieuwe mensen leren kennen. We hebben andere mogelijkheden gekregen. Het huis is mooi opgeruimd. Wij hebben veel geleerd, over hoe het gaat met emigreren, papierwinkel, organisaties, cultuurverschil tussen Afrika en Nederland, geduld oefenen, vertrouwen hebben en ondanks andere uitkomsten, toch dankbaar zijn.
Ons geloof en afhankelijkheidsgevoel is beproefd en versterkt.
En wie is er weer de dupe van als het niet doorgaat?
Precies, de mensen in Afrika. Daarom houden we moed.
Hoe dan ook, het komt goed.

Wat zal het getrek en geduw in Windhoek opleveren?

Gaan we naar Afrika of blijven we in de mooie stad Hattem?