Emigreren voor een paar jaar, stelt je voor keuzes. In een
paar koffers past maar een beperkte hoeveelheid aan spullen. Je vertrek gaat
als het ware op een vlot. Op een vlot passen niet veel spullen. Bovendien moet
je, wat je meeneemt, goed vast zetten.
Vanaf mei 2016 zijn we bezig geweest met voorbereidingen voor de uitzending naar Namibië. Op vele fronten hadden we informatieve gesprekken, over wat het zou betekenen op elk front, als we weg zouden gaan.
We dachten te weten waar we aan toe waren. Alles verliep naar tevredenheid. Natuurlijk waren er hobbels, maar die konden worden genomen, zonder dat het problematisch werd.
We werden op allerlei manieren door God bevestigd, dat we dit aan zouden kunnen. We gingen voor een week naar Rehoboth, Namibië. Eenmaal terug was er een positieve gedachte. Er is zoveel te doen, we hoeven ons daar niet te vervelen.
De financiering werd opgestart en ook dat liep als een trein. Velen droegen eenmalig, maandelijks of via een aankoop op de actiedag of via de sponsormaaltijd, bij. Vele kleine en grotere bedragen, zorgden er voor dat we ons over het levensonderhoud geen zorgen hoefden maken. We namen met pijn in het hart afscheid van al onze vrijwilligersfuncties, van geliefde plekjes, van heel veel spullen, van ons werk en onze familie.
Ons huis werd verhuurd, dus dat ruimden we in de zomervakantie helemaal op.
Ondertussen scheepten we ons in op het vlot. In vertrouwen dat God met ons ging.
Het verstrekken van het visum gaf wat problemen, we bleven nog even in de haven, maar ook dat kwam goed.
Klaar om uit te varen. Maar zodra we de haven uitwaren kwam er een golf die het hele vlot op zijn kop zette. Het hele project stond stil…..
We hadden alles goed voorbereid, alles goed vastgezet in vertrouwen op God, vol goede moed staken we van wal. En toen die enorme golf.
We zijn er kapot van en weten/ beseffen nog niet wat er aan de hand is. Hoe moet het nu? Versuft, terneergeslagen en al watertrappelend proberen we de haven te bereiken. Wat wil God hiermee? Wat is Zijn bedoeling? Hoe moet het verder?
Vanaf mei 2016 zijn we bezig geweest met voorbereidingen voor de uitzending naar Namibië. Op vele fronten hadden we informatieve gesprekken, over wat het zou betekenen op elk front, als we weg zouden gaan.
We dachten te weten waar we aan toe waren. Alles verliep naar tevredenheid. Natuurlijk waren er hobbels, maar die konden worden genomen, zonder dat het problematisch werd.
We werden op allerlei manieren door God bevestigd, dat we dit aan zouden kunnen. We gingen voor een week naar Rehoboth, Namibië. Eenmaal terug was er een positieve gedachte. Er is zoveel te doen, we hoeven ons daar niet te vervelen.
De financiering werd opgestart en ook dat liep als een trein. Velen droegen eenmalig, maandelijks of via een aankoop op de actiedag of via de sponsormaaltijd, bij. Vele kleine en grotere bedragen, zorgden er voor dat we ons over het levensonderhoud geen zorgen hoefden maken. We namen met pijn in het hart afscheid van al onze vrijwilligersfuncties, van geliefde plekjes, van heel veel spullen, van ons werk en onze familie.
Ons huis werd verhuurd, dus dat ruimden we in de zomervakantie helemaal op.
Ondertussen scheepten we ons in op het vlot. In vertrouwen dat God met ons ging.
Het verstrekken van het visum gaf wat problemen, we bleven nog even in de haven, maar ook dat kwam goed.
Klaar om uit te varen. Maar zodra we de haven uitwaren kwam er een golf die het hele vlot op zijn kop zette. Het hele project stond stil…..
We hadden alles goed voorbereid, alles goed vastgezet in vertrouwen op God, vol goede moed staken we van wal. En toen die enorme golf.
We zijn er kapot van en weten/ beseffen nog niet wat er aan de hand is. Hoe moet het nu? Versuft, terneergeslagen en al watertrappelend proberen we de haven te bereiken. Wat wil God hiermee? Wat is Zijn bedoeling? Hoe moet het verder?
 |
| Op een vlot passen niet veel spullen |
 |
| Soms zou je bijna een koe willen zijn, even zonder zorgen |
Reacties
Een reactie posten