Ik heb Ties beloofd dat ik nu eens een blog zal
schrijven, hij heeft vaak zoveel te vertellen en ik vind dat hij dat prima doet,
zodat voor mij de noodzaak ontbreekt om het een keer te doen maar goed, deze
week was m’n week zeker interessant genoeg om te delen wat ik gedaan heb.
De eerste maanden dat we hier waren heb ik me
beziggehouden met een soort leerlingvolgssysteem, het was de bedoeling om te bekijken
of alle noodzakelijke gegevens up-to-date waren en zo niet om te zorgen dat dat
zou gebeuren. Ik denk dat ik er zo’n 300
dossiers doorgewerkt heb. Het was bijzonder om zo ook een indruk te
krijgen van de achtergronden van de kinderen en hoe schrijnend hun leefsituatie
meestal is.
Daarna heb ik me beziggehouden met heel veel achterstallige administratie, jaarrekeningen enz. Niet meteen m’n beroep, maar al doende leerde ik, al was het Engels wel eens een handicap!
Ook de personeelsdossiers zijn door m’n handen gegaan.
Toen we voor verlof naar Nederland gingen was de vraag wel wat ik na onze terugkomst zou doen. Heel druk maakte ik me er niet om want de weken hadden me al wel geleerd dat er altijd wel iets was waar ik mee bezig kon. En dat werd me al snel duidelijk gemaakt. In Januari was een man uit het Noorden begonnen als Childsponsorship-coordinator voor Namibië, maar al vrij snel werd duidelijk dat dit echt niet z’n baan was dus hij was binnen 3 maanden weer vertrokken, waardoor de functie vrijkwam. Onze land-coordinator deed het er een beetje bij, maar eigenlijk was het niet te doen voor haar, dus je snapt het al: de vraag kwam naar mij of ik dat wilde doen?!
Wat Childsponsorship-coordinator inhoudt?: Als coordinator ben je de contactpersoon tussen Carepoint enerzijds en mobilisatieland anderzijds, in dit geval tussen 8 carepoints in Namibië en de sponsors in Duitsland en USA. Het gaat om een kleine 400 kinderen die door mensen in deze landen gesponsord worden. Ik ga zorgen voor de goede informatie vanuit Namibië maar ook voor de sponsorletters die een aantal keren per jaar verstuurd worden, dat moet allemaal geregistreerd en langs mij en omgekeerd. Alle post die vanuit de sponsorlanden komt moet ook langs mij zodat het op de goede plek komt; jaarlijkse updates, nieuwe foto’s, (toen we laatst in Oshikuku waren heb ik geprobeerd om van alle kinderen foto’s te maken waarop ze spelen, eten, werken. Die foto’s zijn al in het systeem opgenomen), registratie van nieuwe sponsorkind/sponsor, maar ook de vinger aan de pols of kinderen geregeld komen, zo niet, home-visits regelen. Best wel een pittige klus dus.
Nu had ik het geluk dat er deze week een training was! Voor alle Childsponsorship-coördinatoren!
Daarna heb ik me beziggehouden met heel veel achterstallige administratie, jaarrekeningen enz. Niet meteen m’n beroep, maar al doende leerde ik, al was het Engels wel eens een handicap!
Ook de personeelsdossiers zijn door m’n handen gegaan.
Toen we voor verlof naar Nederland gingen was de vraag wel wat ik na onze terugkomst zou doen. Heel druk maakte ik me er niet om want de weken hadden me al wel geleerd dat er altijd wel iets was waar ik mee bezig kon. En dat werd me al snel duidelijk gemaakt. In Januari was een man uit het Noorden begonnen als Childsponsorship-coordinator voor Namibië, maar al vrij snel werd duidelijk dat dit echt niet z’n baan was dus hij was binnen 3 maanden weer vertrokken, waardoor de functie vrijkwam. Onze land-coordinator deed het er een beetje bij, maar eigenlijk was het niet te doen voor haar, dus je snapt het al: de vraag kwam naar mij of ik dat wilde doen?!
Wat Childsponsorship-coordinator inhoudt?: Als coordinator ben je de contactpersoon tussen Carepoint enerzijds en mobilisatieland anderzijds, in dit geval tussen 8 carepoints in Namibië en de sponsors in Duitsland en USA. Het gaat om een kleine 400 kinderen die door mensen in deze landen gesponsord worden. Ik ga zorgen voor de goede informatie vanuit Namibië maar ook voor de sponsorletters die een aantal keren per jaar verstuurd worden, dat moet allemaal geregistreerd en langs mij en omgekeerd. Alle post die vanuit de sponsorlanden komt moet ook langs mij zodat het op de goede plek komt; jaarlijkse updates, nieuwe foto’s, (toen we laatst in Oshikuku waren heb ik geprobeerd om van alle kinderen foto’s te maken waarop ze spelen, eten, werken. Die foto’s zijn al in het systeem opgenomen), registratie van nieuwe sponsorkind/sponsor, maar ook de vinger aan de pols of kinderen geregeld komen, zo niet, home-visits regelen. Best wel een pittige klus dus.
Nu had ik het geluk dat er deze week een training was! Voor alle Childsponsorship-coördinatoren!
Vanaf maandag kwamen we samen uit: Ministrylanden; Kenia,
Oeganda, Tanzania, Swaziland, Zuid-Afrika, Namibie, DR Congo en Mobilisatielanden:
USA, Duitsland, Nederland, de director komt ook uit USA. Het was de eerste keer
dat het zo georganiseerd werd en alle
deelnemers vonden het erg fijn. We hebben de hele handleiding besproken, er is
een onlinesysteem; Help Your Sponsor (HYS) waar alles geregistreerd wordt en
het was fijn om knelpunten en andere dingen te bespreken, dingen waar tegen aan
gelopen werd. Voor mij natuurlijk erg fijn om er zo grondig door heen te gaan
want de Duitse Coordinator kwam nu, nadat ze er al 2 jaar meegewerkt had,
achter allerlei mogelijkheden.
Ik hoop dat ik nu zo grondig voorbereid ben, zodat het wat makkelijker instappen is. Voordeel is ook dat ik kennismaakte met de Duitse en Amerikaanse coördinator waar ik veel mee te maken krijg via de mail, zodat we een gezicht bij elkaar hebben, werkt vast wat makkelijker!
Wel was en is de voertaal Engels, het gaat al behoorlijk goed maar zal ook nog weleens lastig zijn in de communicatie.
Het waren intensieve dagen maar ik hoop dat het voor de toekomst werkt zodat de communicatie tussen sponsor/sponsorkind verbetert en het kind weet dat de sponsor niet alleen betaalt maar ook oprechte belangstelling heeft en voor het kind bidt. Want als er 1 ding is wat ik hier geleerd en gezien heb is hoe ongelooflijk belangrijk het voor een kind is wanneer het post krijgt!!! (Tot m’n schaamte moet ik bekennen dat ik me daar in Nederland niet van bewust was en daar erg nalatig in was) Dus eigenlijk wil ik iedereen oproepen die een sponsorkind heeft om toch zeker eens een brief te schrijven of kaart te sturen want ook voor deze kinderen geldt :
Ik hoop dat ik nu zo grondig voorbereid ben, zodat het wat makkelijker instappen is. Voordeel is ook dat ik kennismaakte met de Duitse en Amerikaanse coördinator waar ik veel mee te maken krijg via de mail, zodat we een gezicht bij elkaar hebben, werkt vast wat makkelijker!
Wel was en is de voertaal Engels, het gaat al behoorlijk goed maar zal ook nog weleens lastig zijn in de communicatie.
Het waren intensieve dagen maar ik hoop dat het voor de toekomst werkt zodat de communicatie tussen sponsor/sponsorkind verbetert en het kind weet dat de sponsor niet alleen betaalt maar ook oprechte belangstelling heeft en voor het kind bidt. Want als er 1 ding is wat ik hier geleerd en gezien heb is hoe ongelooflijk belangrijk het voor een kind is wanneer het post krijgt!!! (Tot m’n schaamte moet ik bekennen dat ik me daar in Nederland niet van bewust was en daar erg nalatig in was) Dus eigenlijk wil ik iedereen oproepen die een sponsorkind heeft om toch zeker eens een brief te schrijven of kaart te sturen want ook voor deze kinderen geldt :
KAARTJE? KLEINE MOEITE!! GROOT PLEZIER!!!
 |
| Wereldbijeenkomst over childsponsorship |
 |
| Het wereld-team |
 |
| Voor deze kinderen doen we het |
Reacties
Een reactie posten