TIA, This Is Africa!

Joke vraagt me regelmatig: ‘Wat ga je morgen doen?” Dan is het niet de vraag of er iets te doen is, maar waar leg ik op dat moment mijn prioriteiten. Dan gaat het er niet om waar ik het meeste zin in heb om dat te gaan doen, maar wat is het meest nodig en wat moet nodig gedaan worden.
Dan kom ik met een voorstel en soms lukt dat ook nog. Maar meestal lukt het niet. Dan komt er, voordat ik op pad ga, iets anders wat veel nodiger is.

Zo was er vorige week een lekkage in één van de toiletten. Ik had gevonden waar het gat zat in de muur en deze zover open gekapt, dat de loodgieter er goed bij kon. Gelukkig kon ik dat stuk afsluiten, zodat het water niet meer in de muur en uiteindelijk in de benedenverdieping lekte.
De loodgieter (Josef) is geweest vrijdag. Hij heeft 2 gaten dichtgemaakt. Klaar nietwaar?

Maandag:
Voor vandaag heb ik gepland om tegels plakken in de keuken die ik eerder gemaakt heb.
Maar wanneer ik op de locatie kom, zijn de plannen in één keer anders. Want het lekt er als nooit tevoren. Overal staan bakken en emmers. De collega’s vergelijken het met een blikken hutje als het regent.
Ik hak de muur verder open en vind nog 2 gaten in de leiding. Hierbij moeten er wel meer tegels van de muur. Ook de stortbak moet er af. De leiding gaat door de muur naar de buitenkant van de muur. Ook die doorgang maak ik open met de breekhamer. Aan de buitenkant loopt de leiding weer verder in de muur. De knieverbinding die dit mogelijk maakt soldeer ik los. Samen met de Josef de loodgieter vervang ik de dunne koperen leiding door een kunststof leiding met knelfittingen. Het ziet er weer mooi uit en er is geen lekkage in de aansluitingen. Van Josef leer ik hoe het werkt met deze kunststofleidingen, die met messing koppelingen aan elkaar gezet wordt. Hij leert van mij hoe handig een beitel op de breekhamer is. Hij heeft de machine wel, maar de beitel nog niet.

Dinsdag:

Vandaag wil ik alsnog tegels gaan plakken, zodat die klus ook verder komt. Maar……

Het lekt nog steeds!
Hoe kan dit nu weer? De nieuwe leiding is perfect dicht. In het toilet is de muur droog. Aan de buitenkant is de muur nat en het water stroomt over het dak en door de muur naar binnen. Ik bekijk het even van dichtbij.
Ondertussen brand de zon fel tegen de muur en op mij. Ik maak een zonnescherm van een grote plaat hout.
Wanneer ik een paar stappen terug doe om het werk even te overzien, val ik prompt door de licht doorlatende plaat naar beneden. Gelukkig spreid ik juist op tijd mijn armen, zodat ik blijf hangen. Ik geef een enorme schreeuw van schrik en hijs mezelf omhoog uit het gat. En van de collega’s zegt: “Thank God”. Inderdaad, als ik de 3,5 meter naar beneden was gevallen was het heel wat minder afgelopen!
Zonder al teveel schrammen kan ik weer verder werken. Opnieuw pak ik de breekhamer en leg weer een stuk leiding bloot. Op 10 cm van de nieuwe aansluiting zit weer een gat in de leiding. Maar nu ben ik het zat met deze leiding! Hij gaat er helemaal uit, besluit ik! De wand is de chemicaliën in het water zo dun geworden dat ie elk moment op een andere plaats kan gaan lekken.

Maar nu valt het werk mee. Het is nog geen halve meter koperpijp wat rest. Daarna gaat het over in kunststofleiding.
Opnieuw materialen gehaald om ook het laatste stukje koper te vervangen.
De kosten vallen mee, nog geen €10,-, maar je moet er wel weer voor rijden natuurlijk.
Alles netjes gemonteerd, druk erop en toch lekkage op de oude koppeling. Deze blijkt beschadigd te zijn. Na lang zoeken vinden we op het derde adres een vervangende koppeling, die binnen de kortste keren gemonteerd is. Nu is de lekkage echt over. Binnen drupt het beton nog wel na, maar dat zal over een paar dagen klaar zijn.
Gelukkig heeft het nu gelekt en niet na de renovatie als alles mooi geschilderd is. Wanneer zal ik daar eens echt aan toe komen?
Maar: ‘This Is Afrika’

Uiteindelijk plak ik de tegels nog op de muur en tref voorbereidingen voor morgen. Het plan:

-Een poosje met de graafmachine werken om een terrein verder vlak te maken, totdat het te warm wordt voor mij en voor de motor.

-2 ramen zetten in het huis waar een van de Care-point-leiders woont.

- In de keuken afkitten langs het aanrechtblad.
-Of misschien wel heel iets anders, als dat nodiger is.
Ondertussen heb ik een wat stijve schouder.

Woensdag:

Het is gelukt. In de morgen werk ik in de relatieve koelte anderhalf uur met de graafmachine.
De ramen zetten is een behoorlijke klus, wat ik gelukkig in de schaduw van de dak oversteek kan uitvoeren. Het oude stopverf zit enorm vast en moet met de slijpmachine uitgeslepen worden.
Maar het glas past precies en zit er nu mooi in.
Ondertussen heb ik tal van onderhoud en renovatie punten gevonden aan het huis waar ik het glas vervangen heb. Dit is voor later.
Het kitten is ook gelukt, zodat ik maandag, als ik weer ga klussen, de tegels kan voegen.

Aan het eind van de middag werk ik nog weer een uurtje met de graafmachine. Dan is de motor heet en stop ik ermee.
Terug op het centrum berg ik het gereedschap op in de gereedschap kamer.
In de avond overleggen we over de plannen voor vrijdag:
- Om 4 uur in de ochtend naar het internationale vliegveld om 2 mannen af te zetten, die hier uit de VS en Zuid-Afrika zijn geweest, voor internationaal overleg.
-Boodschappen doen in Windhoek. Materialen halen voor het bouwen, gedoneerd voedsel ophalen bij een groothandel en inkopen doen van het geld wat we kregen voor de Care-rooms. Het zijn een heleboel adressen waar we langs moeten. Het laatste adres moeten we voor één uur zijn.
Het vinden van de juiste adressen in Windhoek vergt wel enig zoeken op Maps. Maar met elkaar komen we er uit.

Donderdag:
Vandaag is het Hemelvaartsdag. We gedenken dat onze Heer Jezus naar de hemel ging, om daar aan de rechterhand van God voor ons te pleiten, omdat Hij voor ons alles heeft overwonnen. En dat is een geweldig punt om wel degelijk bij stil te staan.
Het is in Namibië een nationale vrije dag, waarop iedereen vrij is.
Wij slapen lekker uit en starten langzaam op. We overleggen met diverse mensen en genieten van de rust.

Vrijdag:

Om 4 uur gaat de wekker. Er moeten 2 mannen naar het vliegveld gebracht, die aanwezig waren voor internationale conferenties. In het donker rijden we zonder ongelukken naar het vliegveld 40km voorbij Windhoek.
Na het afzetten van de mannen rijden we rustig terug naar Windhoek. Daar moeten we op veel plekken boodschappen doen.
Als eerste moeten we een ruit laten snijden bij de glashandel. Maar we zijn veel te vroeg in Windhoek, dus kopen we bij een tankstation een kop koffie, die we in alle rust kunnen opdrinken. Dan rijden we rustig naar de glashandel. Het blijkt dat die om half 8 open gaat. Maar de deur is om 20 over 7 al van het slot en ze helpen ons direct.
Dan rijden we naar een bouwmaterialenzaak van Pupkewitz, om een lichtplaat te kopen ter vervanging van degene waar ik doorgevallen ben. Maar daar zijn we te vroeg. De PicknPay er naast is wel open, dus halen we snel even drinken en een broodje ei.
Bij Pupkewitz megabuild worden we snel geholpen aan de juiste plaat. Ook halen we er een paar planten voor bij ons huisje.
Dan gaan we naar The Grove Mall, om spullen voor de carerooms te kopen bij Waltons, Evangelische boekwinkel en The Crazy shop. Helaas kunnen we niet alles krijgen bij de vestiging van The Crazy shop in deze Mall. We rijden naar een andere Mall, om bij de winkel daar de rest te kopen.
Dan moeten we aan de andere kant van Windhoek etenswaren halen bij Nutrifood, die we gedoneerd hebben gekregen. Maar we moeten er voor één uur zijn. We zijn er op tijd en er staat een pallet vol etenswaren klaar, die we dankbaar aanvaarden. Het gaat allemaal in de auto.
Het laatste adres in Windhoek ligt weer dichter bij het vliegveld, maar dat is dan maar zo.
We gaan naar Educare, waar we spelletjes en educatieve materialen halen voor de carerooms.

Eigenlijk willen we nog ergen wat eten, maar er ligt bevroren vlees in de auto, dus rijden we maar terug naar Okahandja.
Wanneer jij je afvraagt hoe we de weg weten in Windhoek, geven we je maar eerlijk antwoord: “we kregen een routeplanner gedoneerd van vrienden in Nederland, met kaart van Zuidelijk Afrika. Hij doet het uitstekend en we hebben hem veel gebruikt vandaag.”

In Okahandja pakken we alles vlug uit de auto en zien een blije housekeeper vanwege al het eten wat we meebrengen.
We eten en gaan dan alle gekochte spullen sorteren voor de carerooms. Binnenkort kunnen we weer spullen afleveren en caregivers en kinderen blij maken.

Als we alles klaar hebben is het avond. Het was een lange vruchtbare dag.

Zaterdag:

Vandaag gaan we naar Gross Barmen. https://nwr.com.na/resorts/gross-barmen We doen dit omdat Joke’s broers en zussen in Nederland een gezellige dag in Noord-Groningen hebben.
We kunnen er heerlijk buiten zwemmen, ontspannen op ligstoelen en genieten van de rust. Binnen zijn whirlpool, sauna en stoombad bij de prijs inbegrepen. We zijn er voor 10 uur en om 5 uur zijn we klaar met zwemmen en rusten.
In het restaurant kun je lekker eten bestellen, wat we dan ook gaan doen. Het is nog lekker warm, dus zitten we buiten. Er is geen sla, dus dan maar groente bij het eten. Maar dat zit er niet bij, maar we moeten wel de volle pond betalen. Er valt ook niet over te praten. Ook ‘This Is Afrika’, neem het maar zoals het is. Voor nog geen €50,- met z’n tweeën een hele dag eten en zwemmen, waar krijg je zoveel voor dit bedrag?
Vanaf het resort hebben we even life contact met de broers en zussen in Nederland. Bijzonder he?! We kunnen de zon mooi zien ondergaan en rijden dan de 30km terug naar huis.
Tijd om een blog te schrijven. En het is ook nog gelukt.