Groot onderhoud!

We vertelden al, dat er van grote klussen niet zoveel terecht kwam. Er zijn teveel dagelijkse dingen om aan grote klussen te beginnen. En: Als je in de gereedschapsruimte kijkt is het niet netjes. In de ruimte waar alle bouten, moeren, schroeven, leidingen en verf ligt is het al niet veel beter. Machines die op reparatie wachten, bakken met ongesorteerde schroeven. Dozen waarvan ik geen idee heb wat er inzit enz.
Natuurlijk heb ik een keuken gebouwd, maar de laatste kastjes zijn nu, na 4 maand nog niet gemonteerd.

Maar een andere grote klus? Ja, we hebben hem aangepakt. We? Ja, Brett Dapena uit Californië, VS, is hier met zijn dochter om te helpen. Als ik verder in dit verhaal over we praat heb ik het over Brett en mij.
Welke klus? De dak ondersteuning en goten van de Ark in Okahandja zijn verrot en hoognodig aan vervanging toe.
Eerst heb ik uitgezocht wat er allemaal voor nodig was en heb prijzen opgevraagd. Bij verschillende bedrijven hebben we materialen gehaald na aankomst van Brett.
Vrijdag zijn we begonnen om uit te meten hoe we de dak ondersteuning precies moesten maken.
We hebben een mal gemaakt waarin we de dak dragers kunnen hechten en we hebben na het afkorten en boren van het materiaal de eerst frames gelast.
Ondertussen is er volop contact met Nederland over de financiering van deze klus. Ook dat gaat lukken, er komt een donatie, die zeer welkom is.
Gelukkig zijn er op zaterdag mensen die klussen mogen doen. Die hebben geholpen om het gekochte staal te schilderen.
Op maandag willen we verder gaan met monteren van de eerste delen. Maar dan krijg ik op zondagavond een appje van vrienden in Okahandja: Er zijn hier 2 mensen die graag willen klussen (schilderen). Kun je ze gebruiken vanaf morgen? Even snel overleg en het aanbod wordt met vreugde in ontvangst genomen. De plannen moeten nu wel even anders. De muren die in de verf moeten zijn nog niet vlak, dus dat eerst maar doen. Er moet hout in de grondverf, wat ook mooi kan nu.
Zo is mijn taak van uitvoerend opeens organiserend geworden. Gelukkig kan ik maandag in de middag nog een poos frames lassen. Het schilderwerk vordert mooi.
En er is ook een kunstschilder beschikbaar, die muren mooi wil maken met schilderingen. Oeps, daar ook maar voorbereidingen voor treffen.
En aan het eind van de week komt er een team klussers uit Amerika. Gelukkig gaan die aan de slag in Keetmanshoop, waar ik verder geen werk van heb. Ja, maar ze moeten wel van het vliegveld gehaald worden. Ook daar is iemand voor beschikbaar.
Onderweg naar huis begeeft de ontkoppeling van het Bakkie het.
Op dinsdag beginnen we met schilderen van frames, die we in de middag willen monteren. Daarna Gaan we nieuwe frames lassen. Dat kan ik nog net doen, voordat onze hulpen komen. Zij nemen het schilderwerk van me over. Binnen wordt een muur geverfd. Buiten gaat al het gelaste ijzerwerk in de grondverf en in kleur.
In de middag gaan Daniël en Ties naar de Rock, om daar een muur te pleisteren, zodat de kunstenaar aan de slag kan. Het lukt allemaal.
Het Bakkie is gerepareerd en kan weer gebruikt worden.

Op woensdag begint het allemaal gewoon. Brett en Ik gaan naar de Ark, om verder te gaan met het werk. De Spanjaarden komen later op de morgen. Dan om goed half 11, komen er opeens 7 Amerikaanse jongeren aan. “We komen verven”.
Daar had ik niet op kunnen rekenen. In no time organiseer ik verfbakken en verf, een plek waar ze kunnen verven, namelijk het plafond boven in de gang en de toiletten. Er meld zich al snel een vrijwilliger (een meisje!) die om kan gaan met de accuschroefmachine. Die mag de lampen van het plafond schroeven. Tafels worden gebruikt als steiger.
Na anderhalf uur ruimen ze weer op en hebben ze iets anders te doen. Zo dat was even heftig voor mij. Maar het werk is weer een stuk opgeschoten.
Op donderdag is het heel rustig, dan ben ik namelijk alleen en kan ik allerlei dingen doen die even geconcentreerd gedaan moeten worden. Lekker veel afwerken en voorbereiden. Ook een paar kabels van machines gerepareerd, die gevaarlijk bloot lagen.
Als we nu vrijdag naast de goot en de afvoer van het eerste stuk ook de keukenkastjes kunnen monteren, zou dat fijn zijn.

Op vrijdagmorgen is er eerst een noodklus. Kortsluiting in één van de huizen van Christ’s Hope. Iemand heeft geprobeerd een nieuwe lamp op te hangen. Hij hangt aan het plafond, maar brand even en gaat dan uit als ik hem aandoe. Er steken vier draden uit het plafond. We meten de spanning en komen tot de conclusie dat de verkeerde draden zijn gebruikt. Na het doormeten en testen van de wisselschakelaars vinden we de juiste draden, sluiten ze aan, isoleren we de andere draden en zetten de lamp vast aan het plafond. Klus geklaard.
We kunnen verder met onze grote klus. Eerst hangen we gootbeugels op en meten uit waar de afvoeren kunnen worden geplaatst. We maken gaten waar de afvoeren de aan de goten moeten komen. En dan komt het: Solderen! Lastige klus, maar met veel geduld krijgen we de uitlopen in de gaten gesoldeerd. Yes!
De goot kan gemonteerd. De afvoeren eraan en het lijkt prachtig. Voor de afvoeren hebben we alleen rechte pijp gekocht. De bochten die het water van de muur af moeten leiden liggen nog in een container. We moeten ze alleen pas kloppen. Ook dat lukt ons.
Uiteindelijk kunnen we de steiger verplaatsen en een begin maken met het vervolg.
Gelukt.

We kunnen op tijd naar huis, om taart te eten. Ties trakteert, want hij is jarig. We zijn dankbaar voor zoveel goeds wat we in leven en werken ontvangen aan zegeningen en mogelijkheden.