 |
| Hulp uit Spanje en Amerika, prachtige mensen om mee te werken! |
 |
| Brett legt de laatste hand aan de goten en afvoeren |
 |
| Gewoon onder de palmboom op het dak zitten en de platen vast schroeven. |
 |
| Nieuwe ondersteuning van het dak, met de goten in voorbereiding |
 |
| We hebben lekker samen gewerkt en er is voor voor elkaar gemaakt. |
We zijn bewust naar Afrika gegaan om te helpen. We hebben
ons goed voorbereid, ons verdiept in heel veel zaken en getuige deze blog zijn
we daar nog steeds mee bezig. Want we willen het graag zuiver houden. We zijn
immers op kosten van anderen hier. Ze mogen ook waar voor hun geld verachten.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal vanzelf gaat en dat we nooit onze vraagtekens hebben. Soms denk je: “Waar doen we het voor?” Op andere momenten gaat het van een leien dakje. Daaruit krijgen we moed om door te gaan en hebben we weer plezier.
Dat wil niet zeggen dat het allemaal vanzelf gaat en dat we nooit onze vraagtekens hebben. Soms denk je: “Waar doen we het voor?” Op andere momenten gaat het van een leien dakje. Daaruit krijgen we moed om door te gaan en hebben we weer plezier.
Van de andere kant zijn er genoeg verhalen in de krant
geschreven over dure reizen naar een kindertehuis in Afrika, om te helpen,
terwijl het eigenlijk gaat om het geld, wat achterblijft bij het reisbureau.
Wat is dan het verschil? Wij blijven een lange tijd en werken dagelijks voor onze organisatie. Daardoor kun je een relatie opbouwen en je hulp aanpassen aan de behoefte van de mensen hier.
Is wat wij doen dan echt hulp geven? Wij doen onderhoud en administratie.
Wat is dan het verschil? Wij blijven een lange tijd en werken dagelijks voor onze organisatie. Daardoor kun je een relatie opbouwen en je hulp aanpassen aan de behoefte van de mensen hier.
Is wat wij doen dan echt hulp geven? Wij doen onderhoud en administratie.
Joke kan in het childsponsorship werk, juist de link
leggen tussen het Westen en Afrika. Ze begrijpt wat de sponsoren in het Westen
verwachten en kan dit dealen met degenen die verantwoordelijk zijn voor de
kinderen. Daardoor is ze juist heel waardevol.
Ties kan op een Westerse manier tegen dagelijks onderhoud aankijken en daarmee handelen, terwijl hij soepel genoeg is om dit te doen met de mogelijkheden die in Afrika ter beschikking zijn.
Bovendien kunnen we de mensen hier helpen om zich te ontwikkelen. Vaak krijgen we de vraag: “Kun je me uitleggen hoe dit werkt?” En dan laten we zien hoe het gaat, tenminste in zoverre we er verstand van hebben.
Dat zijn de mooiste momenten, doorgeven van kennis op aanvraag.
Komen er dan geen korte termijn mensen om te helpen? Ja zeker! Ook zij kunnen hun steentje bijdragen. Soms door heel specifieke kennis, die dan begeleid door mensen van de organisatie doorgegeven en overgedragen wordt. Soms door te helpen met een grote klus, die gedaan moet worden.
Houd dit niet het geld uit de mond van de Namibiërs? En, de inkomsten moeten goed besteed worden. Het geld dat je uitgeeft aan onderhoud, kun je niet aan de kinderen en het eten voor hen besteden. En juist het werk voor de kinderen gebeurt door Namibiërs. Vanaf deze week is Simon aan het schilderen in de Ark. Simon woont in de sloppenwijk en kan mooi schilderwerk afleveren. Hij werkt door en maakt het werk tot nu toe af. Op deze manier kan het werk voor de kinderen door blijven gaan. Mensen vanuit de donorlanden komen met geld om dingen te doen en de vaste geldstroom wordt besteed aan de kinderen. Bovendien blijven de gebouwen functioneel en bruikbaar voor de toekomst. Bij het onderhoud worden er echt geen gouden randjes geschilderd of word er overdaad aan luxe ingebracht. Daar waar mogelijk worden er materialen hergebruikt of zodanig hersteld dat het nog lang meegaat.
Gebruiken de mensen die kort komen helpen, hun hulp niet als excuus om een verre vakantiereis te maken? Zulke mensen zullen er zijn. Wij zijn blij met de hulp die we krijgen om het werk voor de kinderen op peil te houden.
En als je eenmaal als hulpverlener in Afrika bent, moet je dan niet gaan genieten van de prachtige natuur die God geschapen heeft? Dat nalaten, zou pas een gemiste kans zijn.
En mag je zelf ook niet onder de indruk raken van de andere wereld die Afrika is? Hoe velen zijn niet onder de indruk geraakt en bij hoe velen is niet het vlammetje gaan branden, van het sluimerend verlangen om terug te keren en langer te helpen dan op dat moment mogelijk was? Ikzelf ben er een voorbeeld van. En hoe kijk je, als je weer thuis bent, tegen al de overvloed en rijkdom aan die er in het Westen is? En hoe ga je vervolgens om met de schokkende verschillen? Overblijvende vragen genoeg dus.
Laat ieder voor zichzelf maar beoordelen waar het hart van zijn of haar gaan naar Afrika ligt.
Ties kan op een Westerse manier tegen dagelijks onderhoud aankijken en daarmee handelen, terwijl hij soepel genoeg is om dit te doen met de mogelijkheden die in Afrika ter beschikking zijn.
Bovendien kunnen we de mensen hier helpen om zich te ontwikkelen. Vaak krijgen we de vraag: “Kun je me uitleggen hoe dit werkt?” En dan laten we zien hoe het gaat, tenminste in zoverre we er verstand van hebben.
Dat zijn de mooiste momenten, doorgeven van kennis op aanvraag.
Komen er dan geen korte termijn mensen om te helpen? Ja zeker! Ook zij kunnen hun steentje bijdragen. Soms door heel specifieke kennis, die dan begeleid door mensen van de organisatie doorgegeven en overgedragen wordt. Soms door te helpen met een grote klus, die gedaan moet worden.
Houd dit niet het geld uit de mond van de Namibiërs? En, de inkomsten moeten goed besteed worden. Het geld dat je uitgeeft aan onderhoud, kun je niet aan de kinderen en het eten voor hen besteden. En juist het werk voor de kinderen gebeurt door Namibiërs. Vanaf deze week is Simon aan het schilderen in de Ark. Simon woont in de sloppenwijk en kan mooi schilderwerk afleveren. Hij werkt door en maakt het werk tot nu toe af. Op deze manier kan het werk voor de kinderen door blijven gaan. Mensen vanuit de donorlanden komen met geld om dingen te doen en de vaste geldstroom wordt besteed aan de kinderen. Bovendien blijven de gebouwen functioneel en bruikbaar voor de toekomst. Bij het onderhoud worden er echt geen gouden randjes geschilderd of word er overdaad aan luxe ingebracht. Daar waar mogelijk worden er materialen hergebruikt of zodanig hersteld dat het nog lang meegaat.
Gebruiken de mensen die kort komen helpen, hun hulp niet als excuus om een verre vakantiereis te maken? Zulke mensen zullen er zijn. Wij zijn blij met de hulp die we krijgen om het werk voor de kinderen op peil te houden.
En als je eenmaal als hulpverlener in Afrika bent, moet je dan niet gaan genieten van de prachtige natuur die God geschapen heeft? Dat nalaten, zou pas een gemiste kans zijn.
En mag je zelf ook niet onder de indruk raken van de andere wereld die Afrika is? Hoe velen zijn niet onder de indruk geraakt en bij hoe velen is niet het vlammetje gaan branden, van het sluimerend verlangen om terug te keren en langer te helpen dan op dat moment mogelijk was? Ikzelf ben er een voorbeeld van. En hoe kijk je, als je weer thuis bent, tegen al de overvloed en rijkdom aan die er in het Westen is? En hoe ga je vervolgens om met de schokkende verschillen? Overblijvende vragen genoeg dus.
Laat ieder voor zichzelf maar beoordelen waar het hart van zijn of haar gaan naar Afrika ligt.
 |
| Lassen in de hete zon. |
Reacties
Een reactie posten