Schoolsysteem in Namibië

In Nederland hebben we de peuterscholen, de basisscholen, het voortgezet onderwijs met al zijn verschillende mogelijkheden, MBO, HBO en universitair onderwijs.

In Namibië is het iets anders. In Namibië kun je starten met Pre-primairy. Vervolgens stroom je op 6-jarige leeftijd, verplicht de primary-school in. Je begint met grade 1. Elk jaar stijg je een grade. Boven grade 7 stap je dan over op de secudairy-school.

Tegen dat je 18 bent ben je klaar met grade 12. Tot en met grade 10 is het onderwijs verplicht. Daarna kun je verder leren in het Tertiaire onderwijs. Dit verder leren kan na het voldoen aan de eisen van grade 10 in het beroepsonderwijs en na het voldoen aan de uitstroomeisen van grade 12 aan de universiteit. Helaas maakt nog geen 15% van de Namibische kinderen gebruik van de mogelijkheid om verder te leren. Dit houd in, dat leerlingen uitstromen zonder praktische opleiding, met het perspectief van: ‘Maar zien wat het wordt.’
Omdat het onderwijs vanaf grade 11 niet meer verplicht is, en het onderwijs vooral theoretisch gericht is, vallen er in de hogere klassen steeds meer leerlingen af.

Er zijn wel plannen om meer praktische vaardigheden aan te gaan leren op secundairy-school, maar dat zijn nog steeds plannen en die kunnen heel lang op de plank liggen, vooral als die plannen geld kosten.

Ik werk regelmatig met Ricardo Meroro, die in Okahandja bij zijn moeder en Opa woont.
Zijn vader is een paar jaar geleden overleden, waardoor Ricardo in het programma van Christ’s Hope kon komen. Het gezin telt verder nog 2 jongere meisjes. Ze leven van het pensioen van opa en de handel in kippenvlees. Ricardo is geboren in 1998. Hij voldeed vorig jaar niet aan de uitstroom eisen van grade 10. Hij volgt nu een paar middagen in de week lessen, om voor Engels en life-science betere resultaten te halen, zodat hij naar een praktijkgerichte school kan gaan.

Veel andere leerlingen die dit niet gehaald hebben gaan aan het werk of hangen wat rond.

Ricardo doet zijn best om wel verder te komen. Hij is leergierig en steekt zijn handen uit de mouwen.

Hij wil grade 10 halen om straks als vakman te worden opgeleid.

Hij heeft me deze week geholpen om schoolborden op te hangen. Hij leerde daarbij hoe hij de waterpas moest gebruiken, hoe het bord waterpas kon worden opgehangen. Ricardo zette de verschillende boren in de boormachine en schroefde de borden vast met de accu boormachine. Samen hebben we bedacht waarom 2 schroeven om het bord op te hangen genoeg waren.
We hebben ook vulmiddel gemengd en gaten in het plafond gestopt. Dat bij het mixen ook wijzelf onder de witte spatten zaten (tot in ons haar) heeft er toe geleid dat hij nu ook weet dat er een toerenregeling op de machine zit en waarom.
Overigens communiceren we in het Engels en Afrikaans met elkaar.
Ik hoop dat Ricardo trouw blijft komen, om samen dingen te doen en om dingen van de techniek en het leven te leren. Want op dit punt gaat het in Afrika nog weleens mis.

Dit is een cultuurpuntje: Ze zeggen 'ja', want jij bent ouder, blank en een man; dus beantwoord je niet ontkennend. Maar ook: Er kan gemakkelijk iets tussen komen wat op dat moment belangrijker lijkt.
Het is een lastig punt om wel het eerlijke antwoord te krijgen. Zelfs geboren Afrikaners (Blanke inwoners van Zuid(elijk)-Afrika) hebben hier moeite mee.