Ontspanning

Wij wonen binnen de poort van Christ’s Hope International. Dat is een veilig gevoel, dicht bij het werk en financieel gezien een goede oplossing.

Maar zoals elk besluit voordelen heeft, kent het ook nadelen. We horen het geluid van treinen, vrachtauto’s en auto’s, maar zien ze niet. En meestal is dat geen probleem, maar het is heerlijk om in de middag, na het werk en voordat het donker is even een eindje te lopen. Even samen weg en het leven in Okahandja van dichtbij beleven. Velen zullen dan even een terrasje pakken, maar ondanks dat Okahandja 2,5 keer zoveel inwoners heeft als Hattem, kent het geen terrasjes. Wel een aantal plantsoentjes met bankjes, waar vaak mensen zitten te kletsen. Ze halen hun drankjes en eten bij de supermarkt, die er vlak bij is.
Wat er wel is, zijn de straatverkopers, met zakjes aardappels, appels, tomaten of uien voor N$10,-, of zonnebrillen, hoeden, petten, make-up of met beltegoed, plakjes worst, zakjes chips, riemen, fietsbanden of wat dan ook maar. Natuurlijk zijn er de toeterende taxi’s, lokkend naar klandizie. Bij ons toeteren ze niet meer, want ze weten inmiddels: Die mensen lopen altijd.
Behalve de drukte van de straat, is het ook heerlijk om een stuk langs de buitenkant van Okahandja te lopen, langs/door de Okahandja rivier, (die bijna altijd droog staat), of dwars oversteken naar de Mall, om daar op een vrijdagavond een ijsje voor omgerekend €0,65 te kopen en langzaam weer terug te lopen naar huis.
Ook is het lekker om op zaterdag een keer helemaal naar het einde van Okahandja te lopen, om bij de koffieshop een broodje te eten en te kijken naar de toeristen die aankomen en te gissen wat ze gaan doen.
Een heel enkele keer gaan we verder weg om daar te ontspannen. Zwemmen in Gross Barmen. Boodschappen doen in Windhoek. Lunchen bij Omdo.
Windhoek is dan ook nog in combinatie met talloze andere dingen. Op een zaterdag waren we naar Rehoboth, om met vrienden (Nederlands) te spreken, de tijd vloog, het was heerlijk ontspannend. We hebben oude bekenden gesproken en nieuwe ontmoetingen gehad. Allemaal mensen met een hart van God voor Namibië.
Een poosje hier op het Centrum boven op het platform staan, om te genieten van de drukte buiten de gate is ook heerlijk. Maar daarvoor is het nu in de Namibische winter te koud op het moment dat wij daar tijd voor hebben. In de winter is het soms in de morgen maar 6 graden buiten. Op andere plaatsen in Namibië heeft het deze winter gevroren.
Het is ook lekker om lopend naar de kerk te gaan. Het is een wandeling van 3 kilometer, maar dat is geen probleem. Veel andere kerkgangers vragen of we mee willen rijden, maar dat doen we zelden.
Ties vind het ook heel ontspannend om op zondagmiddag, na 4 uur de berg te beklimmen. Het is goed voor zijn conditie.

In Nederland is bijna iedereen op vakantie (geweest). Wij zijn nog niet echt op vakantie geweest. De komende maanden gaan we diverse keren op een korte vakantie. Vanaf maandag gaan we drie dagen naar www.duesternbrook.net . Daarover een volgende keer.

In elk geval nog dit: Omdat we weer Opa en Oma mogen worden, hopen we in Januari een paar weekjes in Nederland te komen. Of dat echt vakantie is betwijfelen we.

Meestal zijn hier we aan het werk, met elke dag weer nieuwe verrassingen en uitdagingen.