Onderweg naar Keetmanshoop

Warme maaltijd in Keetmanshoop

Deze week zijn we in Keetmanshoop. Dat is 571km naar het zuiden vanaf Okahandja. We vertrekken maandagmorgen rond half 10. De auto is volgeladen met:

· Gereedschap, want ik heb geen idee wat er aan gereedschap in Keetmanshoop is.

· Spullen voor de care rooms, die we vanuit Nederland hebben meegenomen of in Namibië hebben gekocht. (We zijn nog niet eerder samen in Keetmanshoop op het Care-Centrum geweest).

Eigenlijk is het een vrije dag, want gisteren, op zondag was de nationale dag voor de Herero’s.

Maar wij maken er een leuke reisdag van. Zaterdag hebben we alles al klaargezet, zodat we na wakker worden en ontbijt vrij snel weg kunnen.
Omdat ‘iedereen’ vrij is, kan het druk zijn op de weg. En ja, er is voor Namibische begrippen vrij veel verkeer. Alleen bij het tanken in Mariental merken we dat het echt druk is. Tanken kunnen we direct, maar voor het toilet is een rij.
De weg vinden is niet moeilijk. In Okahandja de grote weg op, in Windhoek aan het eind rechtsaf en in Keetmanshoop de eerste weg linksaf en dan de GPS volgen. Dat is een paar keer rechts en links en we staan op het juiste adres. We gebruiken de GPS onderweg om te kijken hoe ver we nog moeten.

Wat voor spannends is er onderweg?

· De afstanden tussen de plaatsen zijn groot;

Okahandja – Windhoek 80km

Windhoek – Rehoboth 90km

Rehoboth – Kalkrand 100km

Kalkrand – Mariental 71km

Mariental – Keetmanshoop 230km
Tussen Mariental en Keetmanshoop ligt Tsess, maar daar merk je in het verkeer niks van. Elke 10km staat er een bordje wat aangeeft hoe ver het nog tot de volgende plaats is. Mooi afleiding.

· Ter onderbreking van de reis hebben we 4 keer een roadblok. Helaas zijn er 2 onbemand en kunnen we zo doorrijden. Bij de eerste controleren ze mijn rijbewijs, het kenteken en het bewijs voor de wegenbelasting. Bij de andere contoleren ze het rijbewijs van Joke, het kenteken en het bewijs voor de wegenbelasting. Ook vragen ze waar we weg komen en waar we heen gaan.

· We passeren een eind voorbij Rehoboth de Steenbokskeerkring. Daar maken we een foto. We worden gestoord door een bus vol toeristen, die ook een foto willen maken, dus lang hebben we daar geen afleiding van.

· Namibië ten zuiden van Windhoek is bijzonder dun bevolkt. 0,5 inwoner per vierkante kilometer. Omgerekend zou elke inwoner van dit gebied 200 Hectare ter beschikking hebben.
De meeste mensen wonen ook nog in de bovengenoemde plaatsen. Als we dus een boerderij zien is dat bijzonder.

· Als er ergens een groepje groene bomen staat moet daar wel een farm zijn, want er is water voor een boom om in de winter groen te blijven.
Een laagte met groenere bomen geeft de loop van de rivier aan, waar de bomen langer groen blijven.

· Zo nu en dan loopt er iemand langs de weg. Geen huis te zien, maar de persoon loopt daar. Hij gaat vast van a naar b. We mogen aannemen dat de afgelegde afstand groot is. Maar tegelijk is er de volgende vraag: Waar leeft zo iemand van? Misschien werkt hij op een voor ons niet zichtbare farm. Maar een groep huizen met behoorlijk wat mensen, waar leven die van? Misschien van het houden van geiten?
De oorspronkelijke bewoners van Namibië, die wij vaak onderontwikkeld noemen, kunnen in de woestijn overleven doordat ze heel goed planten kunnen vinden die water en voeding bevatten. Wij zullen van honger en dorst omkomen als we daar moeten leven, maar ze redden het. Wat een kennis en inzicht is daar voor nodig!

· Als je goed oplet zie je onderweg allerlei dieren, zowel wild als huisdieren.

· Vrachtauto’s inhalen is ook een mooie afleiding. Het kan niet omdat je net een heuvel opgaat, het kan niet omdat de weg voor je teveel schittert in de zon, het kan niet omdat er een bocht in de weg zit, het kan niet omdat hij te ver midden op de weg rijdt, het kan wel omdat je eindelijk de weg kunt overzien. Helaas hebben we niet veel vrachtauto’s gezien.

· Gelukkig is het land niet vlak. Er zijn hoogtes en laagtes. Vanaf zo’n hoogte kun je vaak enorm ver over het lege woestijnland heen kijken.

· Soms kun je de weg vanaf een hoog punt 10-tallen kilometers overzien. Als je dan eindelijk op dat verre punt bent, kun je dezelfde afstand terugkijken.
Andere keren kom je recht op een berg af en vraag je je af of je er links of rechts omheen gaat.

· En natuurlijk kun je over al deze dingen samen praten. Zo nu en dan een slok water, een broodje of koekje en zo kom je de tijd door. Uiteindelijk is het dan jammer dat je er bent.

Zo zijn we maandag zeven uur onderweg geweest, zonder ons te vervelen.

Deze week hebben we veel gedaan bij Christs Hope in Keetmanshoop.