Rehoboth

Een kleurrijke talentenjacht als afsluiting van een week in Rehoboth.

Lange tijd dachten we dat we alleen in Rehoboth zouden gaan werken. Een jaar geleden waren we bezig om van de schrik te bekomen dat we niet naar Rehoboth zouden gaan.

Bovendien namen we rond 1 oktober 2017 de beslissing om in principe te gaan werken voor Christ’s Hope’s Country office in Namibië, waar we in december ook naar toe zijn gegaan.

Maar deze week waren we toch in Rehoboth, omdat Christ’s Hope in Rehoboth ook twee CarePoints heeft. Een poosje terug hebben we al een lijst gemaakt met alle punten die op dat moment om reparatie vroegen. In de tussentijd is daar nog van alles bij gekomen. Maandagmorgen vertrekken we vroeg vanuit Okahandja, om de 170km tussen Okahandja en Rehoboth, via Windhoek, te overbruggen. Behalve gereedschappen om te klussen, hebben we ook 30 zakken aardappels en 10 zakken uien bij ons. Dit laatste is voor het eten van de kinderen in het CarePoint.

In Windhoek kopen we nog snel een paar posters voor in de Care rooms, die we bij ons vorige bezoek niet hadden.
De reis verloopt prima, zodat we ruim voor de middag aan het klussen zijn. Het klussen start niet eerder dan dat de CarePoint leidster heeft aangegeven waar de prioriteiten van de reparaties liggen.
Het klussen start op haar verzoek met de lekkages in de toiletten. Daarna is de keuken aan de beurt, met losse kastdeurtjes. In de grote zaal staan 8 tafels, waarvan er 4 losse poten hebben en of meerdere reparaties behoeven. Met veel kunst en vliegwerk lukt het me om alles weer stevig en duurzaam vast te schroeven.

Stoelen repareren

De meeste stoeltjes in het CarePoint zijn van hout, die ooit in de container zijn gekomen. Prima stoeltjes, alleen laat het warme droge klimaat van Namibië het hout ernstig krimpen en trekken. Bijna alle stoeltjes vergen onderhoud, waarbij de bus met lijm goed gebruikt wordt. Uren en uren ben ik hiermee bezig.

Zoals ik het raam aantrof.

Het raam zoals we het hebben achtergelaten.

Een klus waar ik ook direct actie op onderneem is een draairaam wat eruit ligt. Bij het opnemen van de klussen had ik opgeschreven dat de vanger gerepareerd moest worden.
Maar soms kan het ook hier in Namibië opeens hard gaan waaien. Dat is lekker fris in het Care Room, dus de ramen staan vaak open. Maar zonder vanger, kan dat mis gaan. Zo ook nu. Eén van de scharnieren breekt bij een windvlaag af, het draairaam valt naar beneden en de ruit valt stuk.
Gelukkig worden alle scherven, samen met het raam en het afgebroken scharnier netjes bij elkaar in het rommelhok gelegd. Het gat word dichtgemaakt met een stuk karton en zo zit het al even.
De spullen zijn er. Nu nog het gereedschap. Want een lastoestel heb ik niet bij me. Maar in Rehoboth wonen Nederlanders, die de beschikking hebben over een lastoestel. Dat toestel mag ik lenen. Natuurlijk maken we ook een afspraak om langer met elkaar te kletsen op een avond.
Het raamwerk maak ik schoon en ik las het scharnier er weer aan. Bij het glasbedrijf halen we een nieuwe ruit en stopverf. Aan het eind van de middag zit alles weer netjes op de plek.

Deze week heb ik ook een aantal sloten door geslepen, waarvan de sleutels al jaren kwijt zijn. Eén van de sloten verleent ons toegang tot een zeecontainer, die zoveel rommel bevat, dat we meteen een rit naar de vuilnisbelt maken, om de allergrootste zooi kwijt te raken.
Zo vliegt de week voorbij met heel veel klussen en tussendoor contact met de Caregivers en kinderen.
Op zaterdagmiddag is er een talentenjacht met de kinderen als hoofdrolspelers, waarvoor we een zonnescherm maken. Het is een prachtig feest, waarvan iedereen geniet.
In de avond rijden we terug naar Okahandja, waar we veilig aankomen.

Het dak en de goot lag vol met afval van de bomen, dat hebben we netjes opgeruimd

De kinderen genieten volop van de speeltuin, die echter wel aan renovatie toe is.

De hele dag is er gewerkt om er op z'n voordeligst uit te zien.