Rondreis, rust en krokodillen

Op safari door Namibië.

Zoals je hebt kunnen lezen zijn we op vakantie. En dat is voor de een weer naar dat bekende plekje gaan om daar van de rust te genieten. Wij hebben een route uitgestippeld langs plaatsen en wegen waar we voor het grootste gedeelte niet geweest zijn. En we hebben het overleefd. Als je wilt weten waar we langs gingen scrol je nu door naar het kaartje. De overige lezers kunnen meebeleven hoe wij tot rust zijn gekomen.

Ruacana, is voor veel vakantiegangers al erg ver. Helemaal aan de Angolese grens. Watervallen en bergen. Brede rivier en hydro-elektrische centrale. Basic Namibië.

Ruacana is de plek waar één van onze schoonzoons de eerste jaren van zijn leven doorbracht.
Wij gaan Nog verder dan Ruacana. De bergen over en weer naar beneden naar de Kunene-rivier.
Daar zijn diverse kampplekken. We hebben besproken bij Omunjandi-camp. Een natuurcamping direct aan de rivier. Op de website staat duidelijk dat er geen wifi is. Telefoonbereik is er wel.
Maar eerst even Ruacana-watervallen. In april waren we daar en toen stortte zich over een breedte van 700 meter, met veel lawaai, een enorme watermassa zich 100 meter naar beneden. Nu vinden we na enig zoeken, een paar kleine stroompjes die een klein watervalletje vormen. De rest is ongenaakbare ruwe rots. Maar prachtig mooi, hoe kleine boompjes zich voeden met het water nu en stand houden in de enorme stroom in het regenseizoen.
Het aantal toeristen gaat blijkbaar mee met de hoeveelheid water, we komen er geen toerist tegen.

Na de waterval gaan we over de bergen naar Omunjandi. Het hek zit met een ketting en een boutje vast. Een zandpad van een paar honderd meter brengt ons naar de camp-plaats. De beheerder wijst ons een camp-plek, direct aan de rivier. We moeten wel even zoeken naar een plek waar het vlak genoeg is om de auto met dak-tenten waterpas neer te kunnen zetten. Net op 5 meter van de rivier, die hier 80 meter breed is, komt de auto te staan. Bij het wakker worden kunnen we mooi uitkijken over de rivier.
De zon wordt tegengehouden door het enorme bladerdek van de Omunjandi of Jakhalsbessie- bomen.
De apen gooien de vruchtballen van de Makalani-palm naar beneden. Maar al snel gaan de apen een eind verderop, om in de vroege morgen terug te komen. Vogels zijn er in overvloed.
Ze vliegen over de rivier, of zitten in de bomen. Een haan met een paar kippen scharrelt rond. Op de rivier drijft langzaam een krokodil voorbij. Aan de overkant, In Angola, lopen een paar koeien. Zo nu en dan lopen er wat mensen.
Over de weg, helemaal vooraan de camping komt een paar keer per dag een auto voorbij. De werkers zijn bezig met de schoonmaak van de camping en de opbouw van een nieuwe schuur voor de accu’s van de zonnepanelen. De schuur is nodig, omdat het water tot bijna 2 meter hoog op het terrein kan staan aan het einde van het regenseizoen.

Wij vermaken ons met het genieten van dit alles en niets hoeven. Zo tegen 6 uur in de avond wordt het druk. We moeten een houtvuur maken, want we willen wel een keer wat eten. En waar kunnen we dat beter op doen dan op de braai?
Hout verzamelen, vuurtje stoken, wachten totdat er houtskool is en dan het vlees op het gloeiende houtskool in de tang. In alle rust wachten tot het gaar is en dan in het donker lekker eten en genieten van de rust. Ondertussen stoken we het vuur weer op voor het licht. Niet voor de warmte, want het is nog steeds heet. Gelukkig komt er vanaf de rivier een windje, hoewel zo warm als een föhn, toch lekker.
De meiden doen een spelletje, en vinden het jammer dat je niet kunt zwemmen in de rivier vanwege de krokodillen, de jongens, die dicht aan het water zitten, hebben het over technische dingen. Dan is er opeens een enorme plons. De meiden gillen! De jongens lachen alleen. Toch geen krokodil, maar gewoon een steen die de jongens gooiden.
Zo is het zomaar laat en kruipen we in de tent om te slapen. Ruim voor zonsopkomst worden we wakker, zodat we hem in de luie stoel zien opkomen. De apen spelen lekker rond ons plekje, totdat we beginnen te lopen, dan zijn ze zo weg.
Helaas moeten we na twee nachten opbreken, want we hebben een plek besproken op 330 km afstand. De rit gaat over gravel wegen dwars door de bergen en over hoge bergpassen. Een prachtige rit, met weer nieuwe uitdagingen en verrassingen aan het einde, op de nieuwe camp-plek.