Verschillende werelden

Ontwikkelingswerk, geen eitje. Deze werd gebakken op de kooltjes van het houtvuur van de vorige avond.

Op vakantie zijn in Afrika lukt bij mij niet, zonder verder te denken dan mooie dieren, schattige kindertjes en prachtige wegen en landschappen. Wat we zien van de werelden die hier, ook door onze aanwezigheid, bij elkaar komen kruipt in je hoofd en zet je aan het denken.

Even een paar waarnemingen:

· In Opuwo bij de supermarkt wordt er opdringerig gebedeld om asjeblieft wat bij ze te kopen.

· Onderweg door Damaraland komen we honderden stalletjes tegen, met vrijwel allemaal dezelfde koopwaar. Halskettingen, armbandjes, Herero-poppetjes, houtsnijwerk, brandhout en bijzondere stenen.

· Op de craft-markt in Swakopmund, zijn het bijna allemaal dezelfde producten die verkocht worden. Slechts een enkeling heeft iets anders te koop.

· Talloos zijn er de verkopers van Makalani-vruchten, die kunstig uitgesneden worden, met dieren en eventueel je naam.

· Op een pad dat alleen naar een camp-site gaat, komen we wel 10 stalletjes tegen met brandhout. De camp-site heeft behoorlijk wat plekken, maar naast ons is er één kampeerder. Daar sta je dan met een hele groep mensen, voor niks, want wij hebben al brandhout.

· Allemaal smeken ze je bijna om wat bij ze te kopen. Ze reageren teleurgesteld/ boos als je niet bij hen koopt. Vanmorgen hoorde (vertaald) ik nog: “Die Hollanders willen me niet steunen”.

· Anderen zijn nog veel openlijker in het bedelen: regelmatig hoor je: “Geef me 5 dollar voor een brood, ik heb honger”.

· We zien een jongen een rekverband om zijn arm wikkelen, om maar wat zieliger te lijken.

· Veel anderen zie je best hard werken voor een eerlijk verdiende boterham. Zoals die werknemer bij de Spar in Opuwo, die naar buiten komt om een klant te vragen hoeveel 5 literflessen water hij heeft gekocht. De klant heeft namelijk eentje bij de kassa laten staan. En als je reis naar een plek gaat waar in een straal van ruim 200km geen winkel te vinden is, waardeer je dat wel heel erg.

Dit zijn allemaal dingen die gebeuren en eigenlijk uit de hand lopen als de ‘rijke’ westerse wereld en de ‘arme’ derde wereld elkaar ontmoeten. En dit is maar één aspect van vele.
Hoe dit allemaal kan ontstaan en waarom het gebeurt vergt een studie op zich. Maar je kunt helaas niet in elk stalletje wat kopen en de vraag is of je hen werkelijk verder helpt als je het zou doen.
Kunnen ze hun energie niet anders besteden? Hebben ze niet door dat ze met heel veel anderen in een kleine markt opereren? Wellicht niet, want hun wereld is niet groter dan wat ze in een dag kunnen belopen. Over wat achter die horizon ligt, kunnen velen hun leven lang alleen maar dromen. En sommige mensen hebben daar best bijzondere denkbeelden van. Het meisje, wat eens onze koffie serveerde, en graag naar Amerika wilde, was uit gedroomd toen ze hoorde dat je in Amerika geen Mahangopap, het lokale voedsel van Noord-Namibië, kunt kopen.
En zo kunnen wij soms op kleine schaal mensen verder helpen met kennis en realiteitszin.
Hoe we het grote verschil in inkomen tussen de westerse werelden de derde wereld moeten oplossen weet ik niet. Maar in elk geval niet door het geld er met scheepsladingen naar toe te brengen. Ook niet door hier geld te gaan uitdelen aan wie er om bedelt.
Ik bid om wijsheid te krijgen om de mensen hier een klein stukje verder te brengen.
Ondertussen gaan we wel op vakantie in een grote auto en gaan we uit eten naar een restaurant.
Lastig allemaal, maar toch merken we, dat we bijdragen aan meer duidelijkheid in de verschillen.
Ik heb overigens nog nooit iemand met kennis van zaken horen zeggen dat ontwikkelingswerk gemakkelijk is.