Staalbouw

Gekregen materiaal. Kun je daar wat van maken?

Onze (schoon)-zus en zwager zijn op bezoek bij ons. Begin november zijn ze al gekomen. Eerst mochten we een onvergetelijke vakantie samen beleven. Daarover hebben we al geschreven.

Nu is het echter aanpakken. Vorige week waren we druk met het Summercamp. Joke heeft deze week haar eigen werk voor het Childsponsorship.
Annie is druk met de naaldwerkmachine, om gordijnen voor de nieuwe care-rooms te maken.
Henk en Ties zijn een overkapping aan het maken.

Annie maakt in sneltreinvaart gordijnen

Op een betonplaat van 12,20 x 8,50 meter, staat één zeecontainer. Het hele stuk moet overkapt worden.
Omdat hout in Namibië schaars is en het hout door het klimaat bovendien alle kanten op trekt, wordt hier veel in staal gebouwd. Door de droge lucht, heeft roest hier in het binnenland bijna geen betekenis.
Wij gaan dus ook in staal bouwen. Laat Henk daar nu net een specialist in zijn.
En nu gaat dat bouwen in Namibië iets anders dan in Nederland. Allereerst de uurlonen: Die liggen in Namibië stukken lager dan in Nederland. Een werker krijgt hier omgerekend soms maar €6,- per dag.
Dan kun je gerust een paar uur extra in een klus steken, voordat het te duur wordt. Van de andere kant willen we wel rentmeester zijn over hetgeen ons ter beschikking wordt gesteld.
Het gaat ongeveer zo:

· We maken een plan hoe we het willen maken.

· We kijken wat er nog aan materiaal is.

· We stellen het plan bij.

· We gaan naar een bevriende staalbouwer die nog wat restmateriaal heeft.

· We halen de gekregen materialen op

· We stellen het plan opnieuw bij.

· We kijken waar we het overige materiaal voor de beste prijs kunnen krijgen.

· We bestellen dit materiaal en laten het bezorgen, want ons transportmiddel liet deze week opeens alle motorolie lopen.

· Dan gaan we aan de slag met alle materialen en stellen de profielen zo samen dat er spantjes van voldoende sterkte ontstaan.

· Van het gekochte materiaal lassen we gordingen van 12,20 meter in elkaar.

· De kolommen stellen we samen van stukken smalspoorrails, die er nog liggen.

· Dan blijkt de betonvloer waarop de voetplaten komen, niet dik genoeg.

· We laten met een hoekijzer de voetplaat ook op de muur rusten, zodat de druk verdeeld wordt.

· Anders dan in Nederland, lassen we alles aan elkaar. Gelukkig hebben we een nieuw lastoestel gesponsord gekregen, wat prima last. De elektroden zijn ook gesponsord, waarbij we maar moeten afwachten hoe ze lassen.

· Nadat we een nieuw verlengsnoer hebben gekocht, gaat het met de spanning beter. We moeten nog twee stekkers en een stekkerdoos vervangen.

· In de brandende zon, bij bijna 40^o Celsius zijn we aan het werk. Liters water gaan er door, om onze droge monden te spoelen.

Dinsdag zijn we druk met organiseren.
Woensdag lassen we de spantjes en gordingen in elkaar.
Donderdag beginnen we met het opzetten.
Vrijdag hebben we het laswerk klaar, hoewel het er rond de middag niet naar uitzit dat dit gaat lukken. De zon brand namelijk fel en wij moeten nu boven op de snikhete container werken. Maar dan wordt het bewolkt, gaat het waaien en er vallen zelfs wat regendruppels. Het resultaat is dat het een stuk koeler wordt. En de las-klus is klaar!
En de dakplaten dan? Tja, We hebben een sponsor, maar die kan ze nog niet vrijgeven vanwege een garantie zaak met de fabrikant.
Zijn Henk en Ties alleen? Nee, Jerome helpt hun mee, met ontroesten, schilderen, vasthouden en tillen. Jerome is een veelzijdige jongen. Met het Summercamp was Jerome druk met vers drinkwater en de afvalstroom. Vaak doet hij ook de tuin en het wassen van de auto’s. Maar nu helpt hij ons en toont veel initiatief.
“In Nederland zouden we deze klus in een dag doen.”: zegt Henk. Maar dit is Namibië en de omstandigheden zijn hier zo anders, dus moeten we blij zijn dat dit gelukt is.
Het was een leuke ervaring om samen deze constructie te maken. Wat zijn we blij met het gesponsorde nieuwe lastoestel en de nieuwe verlengsnoeren, wat de klus zoveel gemakkelijker maakte.