Opleiding Kutalelelaho*

Raamuitzetter monteren, lekker technisch.

Bij het maken van onze plannen voor ontwikkelingswerk was het de bedoeling om zo mogelijk nog wat van mijn kennis door te geven aan anderen. De gebeurde de afgelopen tijd op incidentele basis. Maar nu gaan we het wat groter aanpakken, omdat hier het besef doordringt dat we in Juli echt naar huis gaan.

Vanuit het besef dat we weggaan, is de vraag gekomen om op elk CarePoint een paar mensen wat over onderhoud te leren.
Dat de vraag er niet was, is één van de redenen dat we niet eerder gestart zijn met een opleidingsprogramma.
Een andere reden is dat ik er tijd voor nodig had om te leren wat hier het meeste onderhoud behoeft. Tenslotte was er tijd nodig om voldoende Technisch Engels onder de knie te krijgen op het speciale gebied van gebouw onderhoud.
Dus eigenlijk was ik zelf behoorlijk in opleiding.
Hoe gaat het samenstellen van het lespakket en hoe krijgt dit zijn vervolg en borging?

Voor mezelf maak ik een lijst met relatief veel voorkomende reparaties en onderhoud. Die werk ik uit in een streeplijst, om te kunnen afvinken over welke onderwerpen een care-giver les heeft gehad. Vanuit die lijst stel ik lesmateriaal samen. Het lesmateriaal geeft de hoofdpunten aan, het verhaal doe ik uit het hoofd, met praktijkmateriaal erbij, hetzij als echt voorkomende storing, hetzij als showmateriaal wat ik uit mijn voorraad gehaald heb. De taal die ik bezig is soms Afrikaans, soms Engels. Het doel is dat we elkaar begrijpen en dat lukt (denk ik).
In Nederland hebben we gereedschapskoffers gekocht en meegenomen naar Namibië. Deze koffer is het basisgereedschap waarmee mijn leerlingen, met enkele aanvullingen, de meeste dagelijks voorkomende dingen kunnen doen.
Afgelopen maandag ben ik met de mensen in Okahandja begonnen. Eerst hebben we een gesprek over het waarom van deze opleiding. Het meest directe en treffende antwoord is: “Jij bent straks weg en wie doet dan de klussen?”

De volgende vraag is: “Wat is het woord voor onderhoud in het Otjiherero?” Ze kijken elkaar aan en komen tot de conclusie dat dit er niet is. Woensdag ben ik op de andere locatie en dan komt het Kavango woord ‘Kutalelelaho’ voor onderhoud naar voren.

Er wordt in de cultuur van de meeste Afrikamensen niet aan onderhoud gedaan. We praten goed door over de voor en nadelen van onderhoud plegen. Ze zijn overtuigd dat onderhoud wel een goede zaak is.
We maken een controlerondje door een deel van het gebouw. Mijn leerlingen schrijven de punten die niet goed zijn of beter kunnen individueel in een eigen, van mij gekregen boekje. Daar komt wel iets uit, maar bij onze gezamenlijke ronde, vinden we veel meer.
We gaan van start met de uitleg van de verschillende les onderdelen. De eerste dag gaat over kranen, afvoeren en toiletten.

Van 9 tot half 12 werken we zo ongeveer, theorie afgewisseld met praktijk. In de middag werk ik de lesstof verder uit en bereid me voor op de tweede lesdag. De tweede dag gaat over elektriciteit De derde dag gaat over sloten, ramen, goten en daken. De vierde dag hebben we het over auto’s en fietsen. Het lijkt dat we in 4 dagen het meeste van de stof door kunnen lopen met praktijk erbij.
Vanuit de praktijk werk ik de lijst met punten bij en vul hem aan.

Ik ga een vinklijst maken die maandelijks moet worden opgestuurd naar iemand met verstand van zaken, die ook zo nu en dan op de locatie komt. Dit zal de inzet en kwaliteit bevorderen.

Naast de CarePoints in Okahandja, krijgen ook de andere locaties een bezoek van ons om de lessen te geven. Dit alles naast al het andere wat me dagelijks bezig houd.
De eerste lessen zijn gegeven en ik beleef er veel plezier aan. Ook de ‘leerlingen’ zijn vol aandacht en enthousiasme. Gelukkig ben ik na de opleiding nog niet weg, zodat ze bij me terecht kunnen als er een probleem is.

*Kutalelelaho is het woord voor ‘onderhoud’ in een dialect van de Kavango