Veiligheid

Joke is na een enerverende extra week in Nederland weer veilig terug in Namibië.*

Onder het kopje Veiligheid kun je van alles vatten. Ik heb de afgelopen tijd op drie dingen met betrekking tot veiligheid gelet: Persoonlijk, verkeer en werk. Ik ga er kort op in en wil zeker niet zeggen dat ik en volledig verhaal neerzet. Je mag het gerust niet met me eens zijn.

Persoonlijk
Beginnend met de vraag die ik het vaakst krijg: “Is het wel veilig in Namibië?”

Mijn antwoord gaat meestal in de richting van: “Is het veilig in Amsterdam?” 
Als je in Amsterdam bent kun je beroofd worden van je portemonnee.
Toen ik laatst mensen sprak die op de eerste dag in Windhoek van portemonnee en paspoort werden verlost, dacht ik: “Hoe krijg je het voor elkaar.” Maar dat was natuurlijk een gekleurde gedachte van iemand die niet als toerist in Namibië is en van Namibië houdt.
Natuurlijk wat opgeblazen, maar, als je er als toerist uitziet (rugzak op, dure camera om de hals, Duidelijk rondkijkend naar al het bijzonders wat je ziet) ben je eerder het slachtoffer.
Waarom? De kans is groter dat je net een nachtvlucht met weinig slaap achter de rug hebt, waardoor je wat minder oplettend bent. Vaak wordt een camera of mobiel snel uit een tas gepakt om een foto te maken, waarbij vergeten word om de tas weer dicht te doen en bovendien is de aandacht bij het te fotograferen object. Als zakkenroller ben je dan gek als je niet even in de tas voelt naar een portemonnee of ander waardevol spul.
Moet je er dan niet uitzien als een toerist? Waarom niet? Namibië heeft elk jaar zo’n 1,5 miljoen toeristen, wat een belangrijke bijdrage aan de economie levert. Maar probeer je te trainen in een paar simpele dingen, Zoals altijd je tas sluiten en eventueel de rugzak van voren dragen in drukke straten. Als ouder heb ik op vakantie vaak expres achteraan gelopen als we als gezin op pad gingen om op eventuele zakkenrollers en open tassen (of achterblijvende kinderen) te letten.
Op de een of andere manier is dit altijd effectief geweest.

De enige keer dat er in Namibië (achteraf) een gevaarlijk moment was, was toen we samen een lang stuk hadden gelopen langs de rivier en met rugzak en camera foto’s aan het maken waren op een punt waar een snelle ontsnappingsroute en weinig verkeer was.

Verkeer
In Namibië rijden we links en in de meeste voertuigen zit het stuur rechts. Aan het links rijden wen je snel en dat gaat prima. Alleen als je even terug bent geweest in Nederland heb je soms een bijzondere ervaring. Maandag stond ik voor het verkeerslicht te wachten en opeens besefte ik dat aan de overkant een auto helemaal rechts stond. Volkomen normaal, maar opeens besefte ik dat ik automatisch links was gaan rijden. Het is er dus helemaal ingesleten.
Voor vakantiegangers is dit wel eens anders. Je ziet aan het rijgedrag soms dat je met een vakantieganger uit een  rechts rijdend land hebt te maken. Gelukkig hebben we hier nog iets wat anders is dan in Nederland
Omdat veel automobilisten de eerste in hun familie zijn die een auto besturen, is de rijervaring niet heel groot.
De rijopleiding gaat ongeveer zo:

·         Je leert je theorie, doet daarvoor examen en je mag een rode ‘L’ op je auto plakken. Hiermee mag je samen met iemand die een geldig rijbewijs heeft, autorijden. Je hebt dan een oefenrijbewijs. Je kunt oefenen zoveel je wilt.

·         Je oefent de bijzonder verrichtingen, of je neemt daarvoor een leraar in de arm

·         Dan ga je voor het examen. Je laat zien dat je de bijzondere verrichtingen onder de knie hebt en dan moet je laten zien dat je dat kunt rijden. Een kort stukje door de stad, langs een paar stoplichten en je krijgt na het goed uitvoeren van bovengenoemde rit en de bijzondere verrichtingen je rijbewijs.

De handhaving van verkeersregels en de veiligheid van de voertuigen is maar minimaal. Zelfs bij een roadblok wordt  vaak alleen, als je al staande wordt gehouden, gevraagd naar je rijbewijs en waar je naar toe gaat. Controle van lichten en verder functioneren van voertuigen is er eigenlijk nooit. APK is iets wat niet bestaat. Je ziet dan ook veel auto’s rijden zonder goede verlichting. Regelmatig zie je een auto die helemaal scheef over de weg gaat, doordat de achteras scheef onder de wagen zit.
Iets waar Afrikamensen zeker niet in uitblinken is rekenen en schatten van snelheid en afstand. Dit leidt regelmatig tot gevaarlijke situaties en grote ongelukken.
Een bijzondere categorie zijn de taxichauffeurs. Ze gebruiken hun claxon hoofdzakelijk om klanten te lokken. Bovendien hebben ze hun eigen verkeersregels en je moet maar raden welke dat zijn. Voorrang nemen en tussen het verkeer door rijden zijn er maar een paar van.
Dit alles maakt dat wanneer je in Namibië onderweg bent je niet allen zelf veilig moet rijden, maar vooral moet letten op wat anderen misschien wel of niet gaan doen, zonder daarvan met een knipperlicht aandacht voor te vragen.

Werk

Bouwers proberen best wel veilig te werken. maar zo ver doorgevoerd als in Nederland is het lang niet. Bij een grote bouwplaats hangen borden over ‘Safety first’. En daar houden ze zich ook wel aan. Maar er staat niks over een leuning langs de steiger of langs het dak als je er op werkt. Ook klimgordels zijn in de regel niet aan de orde.
Steigerkeuring en veilig werken met een ladder is ver van m’n bed. En toch gaat het meestal goed. Laat de foto’s het verhaal maar doen in dit geval.

Namibië is best wel veilig, maar sommige dingen werken hier heel anders dan in Nederland.

*De afgelopen weken overleed de (schoon)moeder van Peter en Ilse. Gelukkig was Joke nog in Nederland om hen te ondersteunen en om bij de crematie te zijn. Samen waren we een paar weken terug nog op bezoek geweest. Nu is het erg moeilijk om ver bij elkaar weg te zijn.

'Oefenrijbewijs'

Niks aan de hand: Gebruik veiligheidsmiddelen! (Een klimgordel staat er niet op.)

3 hoog over de golfplaten lopen: Heel gewoon!

De trap die we gemaakt hebben, zit mooi in de verf.

Loszittende tegels uitgeslepen en weer vastgezet.