Inbraak en diefstal

Op slot met een nieuw slot, na de inbraak en de diefstal.

Niet alles gaat goed en is leuk. De vorige week kregen we te maken met iets wat ons behoorlijk getroffen heeft.

Vrijdag bereid ik de klussen voor maandag voor. Ik zorg dat het gereedschap in de container ligt, vlakbij de plaats waar ik het moet gebruiken. Las-toestel, haakse slijper, boormachines en verlengsnoeren. En natuurlijk alle bijbehorende zaken. Dan ligt het mooi klaar voor maandag en dan loopt de klus vlot door. Ik moet na 1 uur naar de farm, om luzerne te maaien. Jerome krijgt de opdracht om de container goed gesloten te houden en af te sluiten, omdat er kostbaar gereedschap ligt opgeslagen. Meestal laat ik gereedschap in de auto liggen, maar nu zal de auto in het weekeinde op diverse onbeheerde plekken staan, dus dat is niet zo handig, in verband met diefstal.

Op zaterdagmiddag krijg ik een bericht dat het hek rondom het terrein waar de container staat, is opengeknipt. De deur van de container staat open en het elektrisch gereedschap is weg. Of ik wil komen en het hek voorlopig wil herstellen.

Na de gedachten van ‘Nee dit kan niet en dit is niet waar”, kom ik in actie om het gevraagde uit te voeren.
Ik leen een lastoestel, organiseer verlengsnoeren en ik ga op pad, om het hek te repareren. Het hek is ‘gewoon’ op twee plekken doorgeknipt en omhoog gebogen. Ze hebben het precies op een plek gedaan, waar vanuit het gebouw gezien, net een boom voor staat. Ik kijk even in de container, waar gisteren nog al het mooie gereedschap lag, alles weg, gestolen. Bij het rechtbuigen van het hek merk ik dat ik best wel boos ben, want ik ben erg sterk en sla hard met de hamer om alles weer recht te slaan. Daarna moet ik lassen, maar gelukkig is de ergste boosheid al weg, omdat ik even moet wachten op nog een paar verlengsnoeren, want onze 30 meter haspel is ook weg. Lassen terwijl je boos en gespannen bent lukt meestal niet erg.
Ondertussen schrijf ik op wat ik mis uit de container, naderhand blijkt dat ik er niet ver naast zit. Een paar dingen zijn niet weg, maar liggen op een andere veilige plek.
Het lassen moet maar even zonder kap, want onze kap is gestolen en ik ben vergeten om ook een laskap te lenen. Het lukt wonderwel. Later blijkt dat ik voldoende de ogen heb dicht gehad, want ik krijg geen lasogen.
Het hek is weer stevig dicht, misschien kan het nog wat sterker, met eenvoudige middelen, maar dat is voor later.

Ondertussen is het de vraag waar het slot is gebleven. We kunnen het nergens vinden, niet onder of op de container, niet in de bosjes erachter of waar dan ook. Je neemt als dief toch geen kapot slot mee? Hadden ze een sleutel? Of zat het slot niet op de container? Het blijft de vraag.
Het gereedschap is weg en dat heeft behoorlijk impact. We sluiten de container met een nieuw slot en ik ga eerst verder met het werk op de farm. De luzerne moet bij elkaar geharkt voor het donker en dat lukt ook nog.
In de nacht gaan de honden een hele tijd te keer, het houdt me wakker. Ik ben bang dat de dieven nu hier zijn om gereedschap te stelen. In de morgen is het eerste wat ik doe checken of er niks gestolen is. Gelukkig niet.

Op maandag komt de diefstal weer keihard terug. Want er zijn klussen genoeg, maar die zijn niet gepland. Bovendien schrik je ervan bij hoeveel klussen ik de boormachines en verlengsnoeren gebruik. Telkens weer wordt je met de neus op de feiten gedrukt: “Het gereedschap is gestolen”.
Het voelt vies en naar. Hiervoor is er geen lastoestel en geen boormachine gedoneerd. En waarom gaan die lui niet gewoon aan het werk. Als je onachtzaam je spullen laat slingeren kan ik me het voorstellen, maar de zaak vernielen en openbreken is iets heel anders. Plotseling ga je een heleboel mensen wantrouwen.
Het veilige gevoel dat je had is zomaar verstoord en het herstel van vertrouwen duurt wel even. Het gebeurde in Utrecht deze week laat veel parallellen zien.
Zo heb je hier ook zomaar te maken met criminaliteit.

Ondertussen probeer ik allerlei andere klussen te doen, die al heel lang uitgesteld waren. Gelukkig heb ik daar wel weer plezier in. Natuurlijk heb ik afleiding op de boerderij, waar ik zaterdagmiddag de luzerne op rijen maak en maandagmiddag de luzerne in balen pers.

Donderdag is het feest in Namibië want het is Onafhankelijkheidsdag, want op 21 Maart 1990 werd Namibië onafhankelijk van Zuid-Afrika. En dat is wel iets om te vieren. Tegelijk komen donderdag Anneke, Hartmut en de meiden, vanuit Malawi aan in Okahandja. We hebben hen 13 maanden niet gezien. De bus is ruim op tijd en we genieten heerlijk van de tijd samen. Vrijdagmiddag gaan ze al weer op pad, om een paar dagen naar de farm op Osire te gaan, met de ouders van Hartmut. Gelukkig is het plan om volgende week een aantal dagen samen op pad te gaan. Dan kunnen we rustig de tijd voor elkaar nemen en samen genieten van avonturen.