Dagje onderweg naar/in Windhoek

Groeten uit Gochas, onderweg naar het werk in Keetmanshoop.

Normaal zijn we niet veel onderweg. Soms zijn er weken dat we niet uit Okahandja weggaan. Er zijn ook weken dat we veel onderweg zijn. Het hangt af van wat er op dat moment gebeurt. Bijvoorbeeld als er meetings zijn op het Internationaal-Training-Centrum, dan rijden we nog wel eens naar het vliegveld, voorbij Windhoek.
Of als we een project voorbereiden, dan zoeken we vaak dingen uit in Windhoek, of halen we daar spullen.
Op dit moment zijn we 2 verschillende dingen aan het voorbereidden. Als gevolg hiervan zijn we deze week naar Windhoek geweest. Bekende bedrijven kunnen vaak een prijsopgave doen via de mail. Maar als je een product zoekt wat je normale leveranciers niet hebben, dan ga je zoeken naar een leverancier. Allereerst op internet en daarna als je een adres hebt, bezoek je ze. Heel gewoon toch?

Ja, maar soms gaat het hier zoals in Afrika heel normaal is. Een bedrijf verhuist hier wel eens. Ook niks bijzonders. Maar, als je dit niet op je website vermeld, dan ben je kwijt, men vind je niet meer. We hadden een leverancier van lampen en elektriciteit-spullen. Het adres was bekend, dus we reden er zo naar toe. Maar aangekomen op het adres, blijkt dat ze verhuisd zijn. Geen enkel bericht of wat dan ook, gewoon verhuisd. Totdat we op Google-maps de naam van het bedrijf tegenkomen. Gelukkig, gevonden! Dachten we, want intussen zijn ze weer verhuisd. De naam van het bedrijf speelt nog steeds door ons hoofd als we weer eens over een industrieterrein in Windhoek rijden. Daar staat op een groot pand de naam van het bedrijf. Eindelijk teruggevonden. We kunnen weer behoorlijk scherper inkopen.

Hoe komen wij als Nederlanders op de juiste plek in Windhoek? Meestal via de coördinaten die we thuis in de gps zetten en waarna de gps ons op de juiste plek brengt. Vooral bij nieuwe adressen is dat reuze handig.

Natuurlijk hebben we op Google-Maps al het één en ander uitgezocht, om zo efficiënt mogelijk te rijden.

Deze week hebben we dat ook gedaan. Voor het bezoeken van een nieuwe leverancier gaan we naar Windhoek.
Wanneer we een heel eind onderweg zijn bedenken we dat de gps nog thuis ligt. Gaat dit lukken zonder gps?
Nu ben ik nooit bij de padvinderij geweest. Wel hebben we een zwager en schoonzus, die hun eerste gps de naam Ties gaven.

We besluiten om onze reputatie hoog te houden, althans dat proberen we. Het eerste adres is bekend, dus rijden we er zo naar toe. We doen onze boodschap, krijgen de nodige informatie, er word nog een mail gestuurd en we kunnen verder.
Het tweede adres zijn we nog nooit geweest, maar we hebben een idee waar we moeten zoeken naar de straat. Het gaat van een leien dakje. We rijden er zelfs met wegomleggingen zo naar toe en vinden het bedrijf in de straat. Nu blijkt dat het bedrijf ons wegens groothandelsregels niet kan leveren. Weer naar een ander adres, waar ze ons wel mogen leveren met korting. Ook dat vinden we zo. Daar worden we vlot geholpen en vriendelijk behandelt. De eigenaar geeft behoorlijk afslag op de prijs en stuurt de bevestiging over de mail.
Opeens zie ik in dezelfde straat een bedrijf waar ik in februari 2017 met Arjan van Rehoboth-farm geweest ben. Grappig!
Op naar het volgende adres. Makkie, daar zijn we eerder geweest, toen we het bedrijf hervonden. Geen probleem, zo gevonden. Prijs geregeld en opgave geprint, klaar.
Onderweg staan een paar taxi chauffeurs hevig op elkaar te schelden. De één heeft iets te laat geremd en heeft naast een lekke radiateur, een scherpe vouw in de motorkap. Die heeft dus een ernstig probleem om inkomsten te vergaren. Gezien hun rijstijl, waarbij ze er volstrekt eigen regels op na houden, is dit helemaal niet verwonderlijk. De hoofdregel bij taxichauffeurs is: ‘Zij hebben altijd voorrang’ en ze eisen dit vaak al toeterend op.
Dan komt het moeilijkste adres. Ergens op een industrieterrein, 15 km verderop, waar Ties nog maar één keer geweest is, zoeken naar een bedrijf dat we niet kennen. De plek die Google-maps aangeeft blijkt niet te kloppen. Daar zit wel een ander bedrijf met mooie spullen om straks iets van mee naar Nederland te nemen. We knopen het adres in ons hoofd en zullen er later nog een keer naar toe gaan. De eigenaresse van de winkel geeft ons nog een paar tips. De straat is goed, maar het bedrijvenparkje waar het moet zijn vinden we niet. Plotseling zien we een bekende naam, die niet op internet stond, maar die we van iemand gehoord hebben. Dan zien we meer herkenningspunten. We hebben het gevonden!
Ook bij dit bedrijf worden we goed geholpen. Wij leggen onze vragen voor en hij kan er invulling aan geven. Het maken van een prijsopgave gebeurt terwijl we zitten te praten. Hij houdt wel een slag om de arm, want hij moet nog wel even ter plekke kijken voordat hij dingen gaat maken.
Ondertussen heeft de tijd niet stil gestaan en is het middag geworden. We hebben wel zin in een kop koffie. Hebben we bij al die bedrijven dan niks gehad? Nee, dat is hier niet de gewoonte. Alleen bij een restaurant wordt gevraagd wat je wilt drinken, want dat is hun business. Met deze wetenschap zoeken we een restaurant op, waar we mooi uitzicht hebben en waar goede koffie is.

Nog één adres te gaan. We gaan via een kortere weg naar dat bedrijf toe dan die we altijd gebruiken. Onderweg ontdekken we nog een bedrijf, een oud ijzer handel, waar we binnenkort waarschijnlijk even langs moeten.

Op het laatste adres hebben ze volgens de computer dozen met bouten die we willen kopen, maar de dozen zijn nergens te vinden. Dat moeten we een volgende keer dan maar meenemen. We ontdekken dat acrylkit in Okahandja veel goedkoper te krijgen is.
Onze dag in Windhoek zit er op. We zijn dwars door Windhoek gereden, van noord tot zuid, aan de weg naar Rehoboth, zonder één keer te verdwalen en zonder ongelukken. Blijkbaar kennen we de weg in Windhoek. We zien op de terugweg twee auto's op een aanhanger die behoorlijk in de kreukels liggen. De ene zit van voren flink in elkaar. De andere, een vakantieauto, heeft een koprol gemaakt. Die hebben dus niet veilig genoeg gereden. En zo zijn er dagelijks talloze ongelukken, al of niet met dodelijke afloop.

Wij mogen veilig terug keren in Okahandja, om daar ons werk voort te zetten. Eerst de verkregen prijsopgaven in de lijst op de computer verwerken.
Om 5 uur geeft Ties nog een uurtje rijles. De 2 overgebleven leerlingen maken goede vorderingen, zodat het lesgeven ontspannen is geworden. Een leerling is afgevallen, omdat ze nog geen ‘leerling rijbewijs’ heeft. En zonder dit bewijs mag je niet op de openbare weg oefenen. Met de 2 andere leerlingen rijden we regelmatig op de grote wegen oefenen we met invoegen en oversteken, snelheid maken en snelheden van anderen inschatten. We hebben afgesproken dat zij hun rijbewijs halen voordat wij naar Nederland terug gaan. Daarvoor moeten ze nog wel een paar officiële lessen volgen en natuurlijk rijexamen afleggen.