In het droge zuiden van Namibië

Paracords knopen: Iedereen is enthousiast!

De afgelopen week is voorbij gevlogen. Maandag kwamen we aan in Keetmanshoop. Vanaf dinsdag heeft Ties geklust en lesgegeven. Joke is druk geweest met administratie. Samen hebben we een middag geholpen met het maken en knopen van armbandjes van paracords uit Nederland. Vandaag hebben we genoten van een dagje naar een groots Natuurreservaat.

Wat heeft Ties geklust? Raamkozijnen repareren door er een nieuw scharnier aan te lassen. Ruitjes opmeten en na het kopen van de ruitjes, deze plaatsen. Omdat de meeste kapotte ruitjes op de tweede verdieping zijn gelegen, moet er telkens een steiger gebouwd worden. Gelukkig heeft hij zo nu en dan hulp bij het bouwen en afbreken van de steiger.
Een paar boilers werken niet zoals bedoeld. De één geeft geen warm water omdat de kabel niet is aangesloten. Dat is snel gefikst. Maar dan lekt er een overdrukklep . Na demonteren en herplaatsen van het inwendige lijkt het beter te zijn, maar het moet nog een dag in bedrijf zijn en goed werken voordat ik ga juichen.

De andere boiler heeft wel spanning, maar wordt toch niet warm. Voor verder onderzoek moet de steiger er bij. De boiler wordt afgetapt, waarbij Ties vanaf zijn middel nat wordt, wat in de zon gelukkig zo weer droog is. De thermostaat wordt getest. Hij is in orde. Dan het verwarmingselement er uit. Daarmee gaan we naar de bouwmarkt. Laten ze deze uitvoering nu net niet hebben. Het element gaat weer in de boiler, zodat we wel waterdruk op de leidingen kunnen zetten. Om onszelf te douchen zijn we net van deze boiler afhankelijk. Dan maar koud douchen.

Drie morgens geeft Ties les aan drie leerlingen. Het zijn dezelfde praktische lessen die ook in Okahandja gegeven zijn.Glaszetten, deursloten repareren, raam sluitwerk monteren en elektrische circuits doormeten zijn praktijk onderdelen. Aan praktische klussen is geen gebrek.
Maandag volgen nog de lessen over voertuigonderhoud en de herhaling. Dan is de cursus klaar.
Joke heeft veel administratie doorgenomen een is een luisterend oor geweest. We hebben genoten van de kinderen en zij van ons.

Omdat we leven in Namibië willen we ook graag over de achtergronden vertellen. We zijn deze week in Keetmanshoop, in het gebied waar de Namib woestijn en de Kalahari woestijn elkaar bijna raken. Vandaag maakten we een rit over enorm goede wegen naar de Fishriver-canyon. We hebben daar genoten en verwonderd gestaan over dit onbegrijpelijke en enorm indrukwekkende fenomeen. Wat een diepten en draaiingen van de rivier. Uren hebben we staan kijken. Telkens vanaf weer een andere plek hebben we staan kijken. Kilometers hebben we langs de rand van de canyon gelopen.
Op de terugweg wilden we koffie drinken bij Gondwana, een prachtige plek langs de weg. Maar helaas is de stroom er al 2 dagen af, dus geen koffie. We rijden door en komen bij een andere plek, een bijzondere farmstall en camping, tussen Holoog en Seeheim. Bij treinstation Chamaites. De coördinaten zijn: 27°13'11.7"S 17°54'34.9"E Op deze farmstall hebben ze heerlijke koffie en thee.

We komen in gesprek met de eigenaresse en Ties vraagt van alles over de farm en alles wat daar bij hoort. Daaruit volgt het onderstaande verhaal:

Je bent opgegroeid langs de Fishriver-canyon op een boerderij. Omdat er in Zuid Afrika meer werk is, ga je daar als jong gezin naar toe. Als je dochter volwassen is, trouwt ze met een Namibiër uit Keetmanshoop en gaat daar wonen. Natuurlijk wil je dicht bij haar wonen en je ziet kans om 2 farms, met in totaal 52.000 hectare, op 70 kilometer van Keetmanshoop te kopen. Geweldig om daar te boeren, dicht bij je dochter.
Maar sinds 5 jaar heeft het geen drup geregend op de farm. Daar kan geen beest overleven en heb jij geen inkomen.
Maar zoals een afrikaan behoort, is onze gesprekspartner niet bij de pakken neer gaan zitten, maar heeft ze ver van de bewoonde wereld, maar aan een weg die naar een toeristische trekpleister leid, de farmstal met camping opgezet. Ze maakt heerlijke apfelstrudel, die ze verkoopt. Verder schildert ze en maakt van de nood een deugd door haar schilderwerk te verkopen. Opgewekt vertelt ze ons dit alles.
Of ze ook kookt voor de gasten. Nee, dat is te veel werk, want ze moeten alles met zijn tweeën doen. Hier in dit droge deel van Namibië wonen geen andere mensen. En om ze helemaal uit Keetmanshoop te halen elke dag, zou de hele winst teniet doen gaan.
De voorraad haalt ze meest in Keetmanshoop. Soms gaan ze in één dag op en neer naar Windhoek, voor grote boodschappen, dat is wel even 1200 kilometer op en neer.
De buren? Die wonen tientallen kilometers weg. Ze heeft genoeg contact met gasten, om de verhalen te horen. Elke dag nieuwe gasten, elke dag nieuwe verhalen. En het treinstation is voor de deur. Er stopt wel nooit een trein, maar dat is bijzaak. Elektriciteit? Alles met eigen opwekking! Zonnepanelen, windmolen en accu’s houden de zaak draaiende.
Onze gastvrouw ziet meer mogelijkheden dan moeilijkheden. Alleen met zo’n natuur kun je in zo’n hard land overleven. Het is niet de eerste keer dat we zulke mensen tegen komen.

Zo gaan we weer een nieuwe week in. De tijd vliegt. We hebben het druk, zijn met veel dingen bezig, maar we genieten ook. We zijn dankbaar voor de gezondheid die we elke dag mogen krijgen.