Droogte en Boskos

De Oanobdam, slechts 50% gevuld, direct na het regenseizoen. Zorgelijk.

Wie Namibië een klein beetje kent zal misschien het volgende denken: Tja, Namibië bestaat voor een groot deel uit woestijn, dan is het toch logisch dat het daar droog is? Ja dat is helemaal waar. In vergelijking met Nederland is Namibië een droog land. Maar…..

In voorgaande blogs hebben we verteld over rivieren die 99% van de tijd droog staan, over de Namibwoestijn, waar vrijwel geen regen valt, over de Kalahariwoestijn, waar ook nauwelijks regen valt, over dammen, waar te weinig water in komt om mens en dier van water te voorzien in de komende droge winterperiode.

De laatste weken komen er in de Namibische media steeds meer verontrustende berichten over watertekort en rantsoenering voor bedrijven en burgers. Tot op heden gaat alles nog op vrijwillige basis, maar er zijn plannen in omloop over het beboeten van particuliere groot-waterverbruikers.
Veel boeren hebben voor hun eigen watervoorziening, drinkwater voor mens en dier, pompen, die het grondwater oppompen in een reservoir. Uit eigen ervaring weet ik dat de grondwaterstand steeds lager wordt. Zolang er geen regen van betekenis valt, blijft het peil van het grondwater zakken, totdat de pompen droog komen te staan. Op dit moment is drinkwater geen probleem.
Geen regen, betekend ook geen groei van grassen op het veld. En dat gras wordt door het vee gegeten. Een paar weken terug schreef ik over een boer met 52000 hectare land. Op zijn farm heeft het 5 jaar niet geregend, waardoor hij al zijn koeien en geiten heeft moeten verkopen.
Andere boeren geven aan tot 80% van hun vee te moeten verkopen voor de slacht. En dan nog is het een strijd om de rest van het vee in leven te houden.
Het bijkopen van voer is een mogelijkheid, maar het watergebrek is niet plaatselijk, maar heel het oosten van zuidelijk-Afrika kampt met droogte. Waar zal met voer weg halen wat in de buurt niet te koop is?
Een aantal telers van luzerne doen hun best om zoveel mogelijk te oogsten voor de verkoop, maar de productietoename houdt een keer op en in bij lange na niet in staat om aan de vraag te beantwoorden.
Een product wat al een paar jaar in Zuidelijk-Afrika op de markt is en ook naar Nederland wordt geëxporteerd voor voeding in dierentuinen, is Boskos.
Nu er zo weinig gras op de farms groeit, is er steeds meer belangstelling voor Boskos binnen Zuidelijk-Afrika.

Boskos is voeding, gemaakt van verhakseld jong dun hout, (tot 20mm dikte) wat veelvuldig op de farms groeit. Hiermee wordt meteen een andere slag geslagen, want er is enorm veel uitheems hout wat groeit in Namibië , wat behalve het gras verdringt, ook nog vele malen meer water aan de grond onttrekt dan de inheemse boomsoorten.
Voor 400kg boskos, heb je een hoeveelheid verhakseld hout (225kg), Maisplantresten (zonder korrel) (60kg), ureum (10kg), melasse (20kg) en water (80kg). Uiteraard zijn er ook andere recepten.

Als de dieren gewoon van het gras kunnen eten is dat natuurlijk goedkoper. Maar elders voeding kopen is natuurlijk nog veel duurder, dan het op eigen farm produceren, ondanks de kosten van aanschaf en onderhoud van machines en de te betalen uurlonen.

Er zijn nog andere manieren waar het hout van de uitheemse bomen en struiken voor gebruikt kan worden, maar dat is een verhaal apart.
Dat men zo ver gaat om de dieren van voeding te voorzien, toont wel aan dat de situatie rond het tekort aan regenval wel zeer ernstig is in Namibië. En dat alles heeft zijn weerslag op de hele economie van Namibië. En wij hoeven niet te vertellen waar de hardste klappen vallen.