Kerst en Jaarwisseling

Cactusvijgen aan de plant.

In Nederland is het kerstvakantie. In Namibië net zo, maar dan heet het zomervakantie. Veel bedrijven zijn een maand dicht. Als je nog wat gedaan wilt hebben, moet je tijdig je inkopen doen, anders kun je het vergeten. Vele Namibiërs zitten aan de kust (Swakopmund, Hentiesbaai en Luderitz), Heel veel anderen gaan naar de familie, waar ook in Namibië. Er worden honderden kilometers afgelegd in korte tijd, om maar zo lang mogelijk van de vakantie te kunnen genieten. Velen gaan naar een plaas, waar familie woont en werkt, om daar te genieten van familie, van rust, van braaien en melk drinken.

Een tijd om uit de dagelijkse sfeer te raken en familiebanden aan te halen.
Velen die normaal nauwelijks auto rijden ondernemen een lange reis, met een auto afgeladen met spullen en familie. Helaas vielen er op één dag 5 doden bij verschillende ongelukken. Frontale botsingen vinden nogal eens plaats, wanneer ingehaald wordt op plekken waar je geen overzicht hebt.
Geen wonder dat er veel gebeden wordt voor veilige reizen en aankomst in deze tijd van het jaar.
Voor de kinderen van de CarePoints is dit ook een moeilijke tijd. De CarePoints zijn gesloten, dus ze krijgen geen extra maaltijden. Ook de veiligheid van de kinderen is niet zeker. Immers bijna iedereen is vrij van het werk en er is veel leegloop, want lang niet iedereen kan het zich veroorloven om weg te gaan naar een plaas.
We hopen en bidden dat ze in deze tijd een veilige plek mogen hebben en niet beroofd worden van hun grootste waarde, namelijk hun eigen lichaam.
Zo is de vakantietijd voor de één een reden tot vreugde, weggaan en familiebezoek, voor de ander is het een reden tot extra zorg.

Omdat wij bezoek hebben, werken we voor een deel door, maar voor een ander deel gaan we wel dagjes of zelfs een paar dagen weg, om samen te genieten van het prachtige Namibië.
Ondertussen is er op alle locaties van Christ’s Hope minstens één persoon aanwezig voor de veiligheid van de eigendommen. Dat is dan ook wel weer nodig. De gasflessen staan normaal buiten achter een hek, maar die zijn nu allemaal naar binnen geplaatst, om dieven niet in de verleiding te brengen.
Het gereedschap is allemaal opgeborgen op een veilige plek op het centrum waar we wonen, want ook dat is niet veilig voor dieven wanneer het in het zicht ligt, ook al zit er een hek voor.
Gelukkig kunnen wij ongestoord ons werk doen en voelen we ons niet in gevaar.
We zijn druk om allerlei klusjes te doen, die geen haast hebben, maar die wel moeten gebeuren.
We maken een nieuwe braai, van een oude ketel van een boiler, omdat de oude is doorgeroest. De braai kan weer gebruikt worden wanneer er weer grote groepen mensen komen logeren voor vergaderingen.
Vorige week hebben we al een stalen kozijn gemaakt voor een raam in het kantoor. Deze is in de muur geplaatst en deze week hebben we het glas er in gezet.
Er is in de container uit Duitsland gereedschap gekomen. Dit hebben we uitgezocht en onze sets zijn aangevuld, zodat ze weer compleet zijn. Bovendien hebben we een stelling gemaakt in de gereedschapskamer, voor de opslag van het gereedschap. Oude niet meer werkende gereedschappen hebben we getest, gerepareerd of weggegooid.
Zo zijn we mooi en nuttig bezig. Wat zal ik straks genieten als alles weer op zijn plek ligt.
Voor de kerstdagen zijn we bij diverse mensen uitgenodigd om te ‘Kuieren’, dat wil zeggen: Praten en gezellig bij elkaar zijn. Ik hoop tijdens die gesprekken weer inspiratie op te doen voor nieuwe verhalen. In ieder geval zullen onze gesprekspartners veel van mijn vragen kunnen beantwoorden. En wellicht komen er weer nieuwe verhalen over Namibië uit voort.

Bovenstaande schreef ik voor de Kerstdagen en oud en nieuw.

Nu op 4 januari schrijf ik verder aan dit verhaal. We hebben voor de derde keer kerst in de tropen gevierd. We hebben Nederland gemist. We hebben de kinderen gemist. We hebben ook hier de diensten in de kerk gehad met de prachtige boodschap van de verlossing door Jezus Christus.
We mochten gezellig bij vrienden zijn. We hebben nieuwe mensen leren kennen en daaruit kan van alles groeien. Tussen de feesten door hebben we gewerkt aan allerlei dingen die kapot gingen en nodig waren.
Zo hadden we opeens een week lang elke dag een grote of minder grote regenbui. Wat zijn we daar blij mee! We zien het land groen worden. Terwijl de lucht normaal strak blauw is, ging een geplande ‘sunsetdrive’ niet door omdat het te bewolkt was.
Vandaag hebben we de planning om moeten gooien, omdat een buitenklus niet te doen viel vanwege de regen. Vanmiddag is het wel gelukt, maar toen brandde de zon enorm fel op ons hoofd en op het gereedschap, dat loeiheet werd.

Naast alle afleiding die we hebben gehad, was er op de achtergrond steeds de gedachte aan Nederland en de kinderen.
Zo mogen we ook vooruit kijken naar een verlof, wat 16 januari ingaat. We komen 17 januari in alle vroegte met een KLM-toestel aan op Schiphol, om onze kleinzoon te bewonderen en ook de rest van familie en vrienden te spreken. Ties gaat na 10 dagen terug. Joke mag 3 weken in Nederland blijven.
Volgende week gaan Henk en Annie terug naar Nederland. Wat mochten we samen veel doen en genieten.
Ondertussen hebben we ook onze terugkomst naar Nederland gepland. Op 12 juli verlaten we Namibië om ons weer in Nederland te vestigen. Opnieuw zal er een spannende tijd aanbreken. Maar ook dan weten we ons gedragen en geleid door Gods Geest en Zijn liefde.

Cactusvijgen zijn heerlijke eetbare vruchten.

Les: Het donkere hout is inheems voor Namibië, de andere boomsoort gebruikt 20 x zoveel water.

In de brandende zon de goot aanpassen, zodat het water in de goot loopt en niet er achter.

Dit varken gaat tenminste op de knieën voor het eten!

De braai is vernieuwd, we kunnen weer.