Vooruitblik

IJzig koud, met prachtige effecten.

Gezien de ervaring, is vooruitkijken een hachelijke bezigheid, want wat staat er vast in Afrika? Zo ongeveer dat de zon opkomt en ondergaat en de rest is vloeibaar. Zelfs het zand gedraagt zich, door de droogte, als water.

Toch wil ik me er aan wagen, want de komende zomer komen we op de scheidslijn tussen Afrika en Europa en zullen we weer moeten wennen aan vaste afspraken in Europa.

Na ruim een jaar in Namibië zijn we iets ingevoerd in de cultuur van het omgaan met tijd en afspraken.
Wij kijken niet vreemd meer op als iets wel of niet doorgaat. Planning is enorm rekbaar. Iets voorbereiden om te doen is meer omdat het toch voorbereid moet worden. Wanneer iets wel doorgaat zien we dan wel. Want je weet toch niet dat er bij iemand anders iets veel belangrijkers op de rol staat?!
Tja, een lekkage repareren is veel belangrijker dan een losse tegel vastzetten.

En zo is het steeds weer anders. Vandaar ook mijn aarzelende planning voor de komende tijd.
We hebben teruggekeken naar het oorspronkelijke plan. Daarin stond iets over onderhoud, wat al ruime aandacht heeft gekregen. Daarnaast ging het om onderwijs. Over onderwijs hebben we de basis van een plan uitgedacht. De rest volgt nog. Later zullen we hier meer over vertellen.
Voor 12 juli hebben we een ticket geboekt, van Windhoek naar Amsterdam. We spraken over de terugreis. Op de ticket staat heenreis. En dat is ook veel beter.

Als je op vakantie gaat, of iets geweldigs gaat doen, leef je daar naar toe en ben je helemaal gefocust op die gebeurtenis. Wat daarna komt is niet in beeld en daar denk je zelfs niet aan. Als het zover is, val je als het ware in een gat. Niks geen plannen of dingen die moeten gebeuren. Je denken is zo in beslag genomen door de belangrijke gebeurtenis, dat je vergeet dat er een tijd erna is.
Wij zaten ook volop in het werk en gingen maar door. Nu we even pas op de plaats maken, kijken we vooruit, maken plannen voor de komende tijd dichtbij en verder weg.
Gedurende de tijd in Namibië zijn er nog heel veel dingen om te doen.
Voor na 12 juli, staat ook al weer van alles op de rol.
De afgelopen week gingen we naar onze scholen, om te kijken of het daar echt wel leuk is.
We kunnen gewoon eerlijk zeggen: “Het was geweldig”. We hadden een gevoel dat we niet weg geweest zijn.
We hebben dus sterk de indruk dat we maar naar onze oude plek terug moeten gaan.
Ties heeft op school over de lessen gesproken. Zijn ‘oude’ hoofdvak wat hij voor het onbetaald verlof gaf, bestaat niet meer. Ties moet daarom bijscholing volgen. Daar zijn we de afgelopen dagen ook achteraan geweest.
Het lijkt een traject van 2 jaar te zijn om bevoegd te worden voor andere vakken in het groene onderwijs.

Hoe één en ander zal gebeuren zal de komende maanden duidelijk worden.

Wij gaan nog genieten van een paar dagen in Nederland, met als hoogtepunt, dat Kris morgen gedoopt mag worden.We denken dat het geweldig is, dit te vieren met al onze kinderen die in Nederland wonen. We bereiden ons voor op een gescheiden leven van anderhalve week.
Ondertussen denken we terug aan de vele warme ontmoetingen die we in de Nederlandse kou hadden.
Straks in Namibië gaan we ons voorbereiden op de heenreis naar de toekomst in Nederland.

En dat zonder straks in een gat te vallen.