Harde praktijk 2

De landen waar Christ's Hope werkt. Bron: https://www.christshope.nl/wat-wij-doen/onze-aanpak/
Een poos geleden schreven we over Atjeng. Ook voor haar ging het leven door. Ook voor haar wisselen goede en slechte tijden elkaar af.
Nog steeds horen we zo nu en dan van Atjeng. Het leven is nog steeds niet gemakkelijk voor haar. Haar moeder heeft kanker en moet regelmatig naar het ziekenhuis. Daar is niet altijd geld voor, dus dan gaat ze niet. En als er geen geld is voor medicijnen dan koopt ze die niet, terwijl zij ze wel nodig heeft, om onder andere de pijn te bestrijden.
Maar Atjeng verdient niet meer dan dat wat ze kan verdienen en dan houdt het op.
Maar, in Afrika is het toch de cultuur om de middelen die je hebt met je familie te delen? Inderdaad, maar dat werkt beide kanten op.
Atjeng heeft werk en door hard werken een zekere opleiding en status. Hierdoor heeft zij inkomen. Haar broers en zussen hebben hun school niet afgemaakt omdat er geen geld voor was. Hierdoor hebben ze ook geen vast werk. Bovendien zijn er wezen in de familie die opgenomen zijn in hun gezinnen en natuurlijk de nodige kosten met zich mee brengen.
Zo ontstaat er een cultuur van het ene gat met het andere vullen. Daarbij worden keuzes gemaakt, omdat geld nu eenmaal geen 2 keer kan worden uitgegeven.
Dan wordt de zoon van Ajteng ziek, hij heeft malaria en moet naar het ziekenhuis. Gelukkig knapt hij weer op en komt gezond weer thuis. Maar de rekening moet wel betaald worden. Hiervoor gebruikt Atjeng het geld dat eigenlijk bedoeld is om de komende maanden van rond te komen.
Hoe het verder moet? Het financiële gat wordt steeds groter.

Dan ziet Atjeng weer de verlokkende uitnodiging om in de Arabische landen aan het werk te gaan. Daar kun je ‘goed’ verdienen (zomaar €750,- per maand) en het geld naar huis sturen. Inderdaad zal ze een goed loon kunnen krijgen en haar moeder en zoon onderhouden, maar ook aan het onderhoud van haar familie kunnen bijdragen, zoals de cultuur vraagt. Voordat Atjeng naar een Arabisch land kan gaan moet ze eerst €800,- bij elkaar zien te vinden om de vlucht daarheen te betalen. Dat is bijna ondoenlijk met een loon van omgerekend nog geen €120,- in de maand, waar ook alles nog van betaald moet worden.

Maar hoe moet het wel? Iedereen in Kenia zit in hetzelfde schuitje. Geen verzekeringen en geen loon waarmee je zulke klappen kunt opvangen. Dat is Afrika en zo werkt het daar. Met andere woorden: “Het is daar Overleven” en daar leggen de mensen zich bij neer. Of je moet iemand vinden die je wil ondersteunen, misschien tijdelijk, maar na deze ramp komt er wel een nieuwe (Als jezelf ook ziek blijkt te zijn) en dan? Toch maar naar de Arabische landen om te werken? Maar de berichten die daar vandaan komen zijn ook niet altijd positief. https://www.youtube.com/watch?v=Kb86JdkGNOk
En als je naar een Arabisch land gaat, ben je niet bij je zieke moeder en je zoontje, die je ook nodig hebben.

Wat is de oplossing voor deze problemen? Gevangen in een systeem. Wie biedt hen de mogelijkheid om uit de cirkel van uitzichtloosheid te breken?


De komende tijd worden er in Hattem collectes gehouden om het werk van Christ's Hope te steunen. Wij hopen de komende zomer naar Kenia te gaan om het werk met eigen ogen te zien. www.christshope.nl

Reacties